Brief voor jou 1e verjaardag in de hemel

Liefste Nino, mama's allermooiste kindje,

Gefeliciteerd knapperd met jou 1e verjaardag, ik hoop dat je een geweldige dag hebt, met alle lieve mensen waar wij ook al afscheid van hebben moeten nemen..

365 dagen... 365 dagen is het geleden dat jij plotseling stil geboren werd... het was zondag 7 juni 2020, 41 weken zwanger, ik voelde jou niet meer en besloot de verloskundige te bellen, de volgende dag, 8 juni 2020 om 22.07 uur werd jij stil geboren.

Je was een flinke jongen, 54 cm en 3890 gram. Alles erop en eraan, je was compleet, gewoon helemaal af. 

De tijd gaat snel, heel snel, het is als de dag van gister, zo wil ik het ook voelen, maar tegelijkertijd, 365 dagen, dat voelt ook als alweer heel lang geleden, dat ik jou in mijn armen had, mijn mooie jongen. Ieder detail van deze dagen zijn nog vers, iedere dag heb ik heel veel verdriet, maar ook heel veel trots, trots op jou. Ik wil je laten zien aan iedereen, maar stiekem wil ik je ook alleen voor mijzelf,  wetende dag ik maar 6 dagen van jou kan "genieten" of hoe je het ook noemen wilt. 

Trots op jou, was ook een nummer die ik voor jou gekozen had op jou crematie.

 Wesley bronckhorst - trots op jou.

Jou moeten missen is iets wat nooit zal wennen. Soms lig ik het liefst de hele dag op bed, te huilen, maar van al dat verdriet, word ik niet beter, ik word gek. Ik moet leren doorgaan zonder jou, maar dat kan ik niet, mijn leven staat stil. Ik kan er niet langer meer van weglopen, het gaat niet goed. Ik mis jou zo erg en begin steeds meer te beseffen wat er eigenlijk gebeurd is. Ik wil het niet voelen, al het verdriet, ik loop er voor weg want ik weet hoeveel pijn het doet als ik het toelaat, ik krijg angst en paniek aanvallen, als ik ga denken aan al het verdriet. Maar ik kan jou "niet wegstoppen" en dat mag natuurlijk ook nooit, maar al het verdriet, daar ga ik aan onderdoor. Het blijft maar druk in mijn hoofd, pijn en gemis, ik ben moe, wazig, versta maar de helft als iemand tegen mij praat of onbewust luister ik niet. Ik wil hier niet aan toegeven, maar als ik alleen ben, dan breek ik. Ik kan het niet accepteren, maar ik weet dat ik door moet, maar dat is makkelijker gezegt dat gedaan. Ik probeer de laatste tijd weg te lopen voor mijn gevoelens, gedachten en verdriet, maar ik merk dat dat niet gaat. Ik heb hulp nodig. Praten erover, dat doe ik niet, daarin ben ik gesloten, uiteraard praat ik hele dagen over jou, maar niet over mijn gevoelens, dus schrijf ik het in een brief naar jou. Ik wil je laten weten hoe het hier bij papa en mama gaat, maar ik wil tegelijk ook dat jij plezier hebt, en weet dat het ooit weer goed gaat komen met papa en mama. Maak je geen zorgen over ons, ooit zijn wij weer samen, ik kan niet wachten tot deze dag... 

Rouw is onvoorspelbaar... 

Dag lieverd, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, ik hou van jou, ben trots op jou, ik mis jou...

Liefs,

Mama