Perfectie met een traan deel 1

Hoe het is gelukt weet ik niet, maar we zijn de dagen door gekomen na de slechte 20 weken echo op woensdag 30 december.

Vandaag is het eindelijk 4 januari. 

Onze oppas ome Ronald, kind aan huis zo ongeveer, komt weer oppassen en wij vertrekken op tijd richting het ziekenhuis. Wat een ellende om er te komen, gestresst komen we iets te laat aan in het ziekenhuis. Niet fijn om zo te beginnen aan iets wat zo spannend is. Door een gastvrouw worden we goed opgevangen en krijgen we wat water. Uiteindelijk loopt het spreekuur een UUR uit en zijn we pas om 13:30 uur aan de beurt. De gespecialiseerde gynaecoloog roept ons naar binnen. Hij legt uit dat hij alles weer gaat nakijken en opmeten en extra aandacht gaat besteden aan jou hartje. Alle metingen zijn goed, we kregen een aantal mooie plaatjes van jou te zien. Nu is het tijd voor je hartje, daar begint het spannendste gedeelte. Ruim drie kwartier kijkt en kijkt hij. Geconcentreerd kijkt hij naar zijn scherm en bekijkt alle hoeken. Tussendoor vraag ik nog wel of het ernstig is, waarop de arts antwoord... er is inderdaad wel echt iets goeds mis. Het liefst zou ik nu heel hard huilend weg willen rennen en gewoon uit deze boze droom willen stappen. Als hij klaar is legt hij uit wat hij heeft gezien. Er is zeker iets heel goed mis met je hartje. Een gat (VSD) tussen de linker en rechter kamer en de longslagader lijkt wellicht te ontbreken of niet goed te zijn ontwikkeld. Zolang jij in mijn buik zit zorg ik voor het zuurstofrijke bloed. Zonder mij kun jij buiten de buik niet overleven. Bam, dat komt hard binnen. Je probeer jezelf bij elkaar te houden, nu breken zorgt ervoor dat we de verdere informatie niet goed opnemen, dus niet in paniek raken. De arts geeft aan dat het verstandig is om bij deze afwijking een vruchtwaterpunctie te laten doen en wel zo snel mogelijk.  Er is 15-20% kans dat de hartafwijking wordt veroorzaakt door een verstoring in het DNA of een afwijking in een chromosoom. Deze punctie wordt ingepland voor de dag erna. Het woord zwangerschapsafbreking valt ook al, iets waar we natuurlijk nog helemaal niet over willen nadenken. Wat de ernst van de afwijking precies is, of er een behandeling mogelijk is en wat het dan betekend voor de toekomst, moet de kindercardioloog nog gaan bekijken. Er staat voor dinsdag 5 januari een tweede afspraak gepland met gynaecoloog en een kindercardioloog. We vertrekken weer aangeslagen naar huis. Verdrietig zijn we, wat gaat er gebeuren met ons kindje. Kan hij bij ons blijven of moeten we hem laten gaan? Zodra we de auto starten en de radio aanspringt klinkt het het lied ‘Tears in Heaven’ van Eric Clapton door de boxen. Is dit een voorteken dat het heel slecht gaat aflopen? Tranen stromen over mijn wangen. 

Thuis proberen we de jongens uit te leggen wat er met hun broertje mis is en dat we nog geen idee hebben wat de toekomst ons gaat brengen en of hij bij ons kan blijven. Ze hebben even tijd nodig dit nieuws tot zich door te laten dringen. In de avond zijn je grote broers erg verdrietig. Vooral Jake heeft het zwaar. Hij kan zich moeilijk herpakken en hij blijft maar huilen. Hij wil jou zo graag ontmoeten en heeft zich toch niet voor niks via mijn buik aan jou voorgesteld? Als ons hart nog niet in stukjes lag, dan gebeurde dat nu wel. Finn ligt in zijn eigen bed zachtjes te huilen. Ik troost hem, we knuffelen, we huilen samen en spreken of om vanavond te bidden voor ons kleine mannetje. Papa ligt met Jake in ons bed en houdt hem stevig vast. Vanavond mag hij bij ons op de kamer slapen. Ik vind het fijn hem dichtbij me te hebben. Finn slaapt liever op zijn eigen kamer. 

De avond brengen wij stilletjes en verslagen op de bank door. Morgen weer een nieuwe spannende lange dag met veel onderzoeken. Ik ben bang, ik geloof dat ik nog nooit eerder zoveel angst heb gevoeld. Jij die speelt een in mijn buik als of er niks aan de hand is, dat breekt mijn hart keer op keer. Wat er morgen ook nog verder uitkomt, zorgeloos wordt deze zwangerschap niet meer, zorgeloos wordt jou en onze toekomst ook niet meer. Dat doet me veel pijn, mijn hart doet zeer en in elke vezel van mijn lijf voel ik de pijn. De angst jou te verliezen is enorm.

Wordt vervolgd.......

Meekijken in mijn leven? https://www.instagram.com/maartjes_journey/