Was jij nog maar hier..

Ik mis je..

Op deze foto klopt jou hartje niet meer..

Ik heb er voor nu bewust voor gekozen om niet jou prachtige gezichtje op beeld te laten zien. Persoonlijk vind ik jou er anders uit zien dan toen jij nog in leven was.

Ik voel enorm de behoefte om de wereld te vertellen en te laten zien hoe prachtig en mooi jij bent. Ik twijfel steeds om foto’s van jou te plaatsen. Omdat ik niet negatief wil overkomen. Maar aan de andere kant: jij mag gezien worden. Mensen mogen weten hoe oneerlijk, onbeschrijfelijk en pijnlijk het voor ons is en altijd zal blijven.

Jij bent er fysiek niet meer, maar jij spookt wel 24/7 door mijn hoofd en gedachten. Het verdriet om jou overvalt mij. In het begin kon ik de tranen soms wat beter blokkeren, maar het gemis het verdriet was er wel en dat zal er altijd zijn. Maar de laatst weken hoef ik maar een seconde te kijken en de tranen rollen over mijn wangen.. wat buitenstaanders niet beseffen is dat mijn hoofd overuren maakt. Dat ik om 14:00 gezellig kan zijn. Maar 1 trigger en ik zie om 14:01 weer alles voor me.

Ondanks al het gemis en verdriet ben ik dankbaar voor deze foto.

Dankzij mijn lieve zus zijn er foto’s van jou toen jouw hartje niet meer klopte. 🤍