Mijn 2de bevalling ging zo:

Met 38 weken bevallingsplan doorgesproken. Ik wilde weer thuis bevallen, maar omdat ik net boven de 100 kilo woog, mocht ik niet boven bevallen. Als er wat gebeurd kan het ambulance personeel me niet op de brancard naar beneden krijgen. Ik heb de verloskundige vragend aangekeken. De vorige keer woog ik veel meer, toen hebben we de bevalling wel boven gedaan. En ookal woog ik 80 kilo een brancard kregen ze toen en nu ook niet met mij van de trap af bij ons. Maar goed is prima maar hoe gaan we dat oplossen? Heb je een hoge en stevige keukentafel? Ja hoor die heb ik wel. Das nog eens een handig idee! Kan ik zo een matras opgooien geen gesleep met bedden etc. doen we het zo! Mn moeder heeft erg gelachen toen ik zei dat het een keukentafelbevalling ging worden. Echt wat voor jou ook, om daar geen moeite mee te hebben zei ze.

Met 39 weken ben ik gestript, ik had al 2cm ontsluiting dus dat kon mooi. Ik sliep al 2 weken amper tot niet, zo moe, heel veel harde buiken en voorweeën ik zat er een beetje doorheen. 2 dagen later verloor ik mn slijmprop. Ik wist niet wat ik zag .... had bij de eerste dat hele ding niet gezien, hij kwam pas met de bevalling los toen.
Een dag later weer een mega stuk .... werkelijk? Ik dacht dat ik gisteren het hele ding al was verloren!
Maar goed dat hoeft niks te zeggen, wil niet zeggen dat je bevalling snel begint. Met de eerste liep ik 10 dagen overtijd dus ik hoopte er maar niet teveel op. Dan kan het immers altijd meevallen.
39 weken en 5 dagen, 9 januari 2015 werd ik om 06.00 wakker van een wee. Ik wist het gelijk, het voelde anders dan de voorweeën. Het gaat gebeuren .... nu hopen dat het doorzet.
Miloe zou vandaag naar de gastouder dus dat komt mooi uit. Manlief vroeg of hij na het wegbrengen van Miloe weer thuis moest komen, maar omdat er nog totaal geen ritme inzat dacht ik nee, ga maar naar je werk. Als er wat is ben je met 5 minuten thuis ja. Tenzij je zelf thuis wil blijven om te wachten .... ik zag de opluchting in zn gezicht, dat wachtten was niks voor hem dus hij was blij dat hij afleiding kon zoeken op zn werk.
Ik heb mn moeder en schoonmoeder gebeld toen het huis leeg was. Ze wilde er beide wel weer graag bij zijn. Nou ja weer, de vorige keer was mn moeder net te laat en mn schoonmoeder had nog net het staartje van de bevalling meegekregen.
Om 09.30 zaten we met z'n 3e gezellig aan de keukentafel thee te drinken. Ik had de weeën timer app geïnstalleerd, zo kon ik mooi bijhouden hoelang ze duurde en hoeveel tijd ertussen zat.
Nooit meer dan 10 min en gemiddeld 50 sec. dus de verloskundige gebeld. Rond 12.00 was ze er, naar boven en even kijken. Helaas 2cm nog steeds, de weeën waren wel goed voelbaar aan de buitenkant, vliezen nog niet gebroken. Ga even onder de douche warm minimaal een half uur en probeer te ontspannen. Vaak zien we dat ze dan of stoppen, of dat het doorzet. En bel me na het douchen even hoe het gaat.
3 kwartier gedouchst even dacht ik dat de weeën stopte maar nee hoor. Om de 5 minuten zaten ze gemiddeld 1 minuut, ik moest echt wat puffen nu om ze rustig op te vangen. Ging nog prima. Gebeld met de verloskundige. Oke als ze nog sneller op elkaar volgen bel me direct want de vorige keer ging je ook van 2cm naar 10cm binnen een uur. Zoek afleiding ga wat eten, ga niet alleen maar wachten. Mn zusje was inmiddels aangeschoven aan de keukentafel bij mn moeder en schoonmoeder. Zodra je gaat bevallen ben ik weg hoor zegt ze ..... daar wil ik dus echt niet bij zijn.
We gaan wat eten, ik heb wel zin aan soep maar dan moet er iemand naar de winkel. De oma's keken mn zusje aan, mn moeder zegt ..... ik verroer geen vin! De vorige keer ben ik het misgelopen ik blijf slapen als het moet .... ik ga nergens heen. Haar gezicht erbij ook, ik moest zo lachen. Zuslief naar de winkel en terug, soep gemaakt en gezellig gegeten met z'n vieren ondertussen de weeën wegpuffend. Rond 3 uur kwamen ze om de 3/4 minuten dus de verloskundige gebeld, ik kom eraan, bel je man dat hij ook naar huis komt, zou wel snel kunnen gaan nu.  Dus man gebeld die was zo thuis en even later liep de verloskundige ook binnen. Naar boven even kijken. 2 cm nog steeds .... ik wist niet wat ik hoorde, dat kan toch niet! Ik ben kapot op, ze zijn steeds zwaarder pffff hoelang gaat dit nog duren? Tja zegt de verloskundige ik kan ook je vliezen nog niet breken, want die 2 cm was er een week geleden ook al. Er moet een cm bijkomen of de stand van de baarmoederhals moet veranderen voor ik dat mag doen, voor we spreken van een actieve bevalling. Nou daar lig je dan ..... oké komt goed, we kunnen dit. Ga nog een keer onder de douche, als je verandering merkt of je vliezen breken bel me gelijk dan kom ik weer, liever een keer teveel dan dat ik te laat kom zei ze.

Ondertussen was het 16.00 Miloe moest zo opgehaald worden. Mn schoonmoeder bood aan om haar op te halen en mee te nemen, mocht ik nog niet zijn bevallen tegen de tijd dat ze op bed lag kwam ze terug, mn schoonvader was thuis. Mn zusje is toen ook gegaan .... het werd een beetje te spannend. Mn mams heeft eten gemaakt en tegen 18.00 dacht ik ..... ik kan niet meer! Hoe houden vrouwen dit in hemelsnaam soms wel 48 uur vol? RESPECT dames echt waar! Nog een paar weeën getimed en toen de verloskundige maar weer gebeld. Om 19.00 lag ik weer boven op bed voor controle, ik kreeg een rilaanval, wist niet wat me overkwam! Dit kende ik helemaal niet, ik kon niet stoppen met klappertanden en rillen, mn hele lijf schokte de tranen rolde ongecontroleerd over mn wangen en het wilde niet stoppen. Toen het weg was gezakt na een minuutje die een uur leek controleerde de verloskundige de ontsluiting. Het spijt me zei ze, nog steeds 2cm. Ik dacht dat nu ga ik janken, dit is een grap! Een hele slechte ook! Ik controleer nog even met een wee zei ze. Nee toch 3cm en de stand is ook veranderd. Ik ga je vliezen breken, bel je kraamzorg maar. Dus vliezen gebroken en kraamzorg gebeld, we hadden dezelfde als bij Miloe, mn man belde haar waar ik bij was. Haar vliezen zijn net gebroken dus zodra je kan kom deze kant op, ik kom eraan hoor ik haar zeggen.
Beneden werd alles klaargezet, matras op de tafel, strijkplank naar beneden zodat daar alle spullen die nodig waren voor de bevalling op konden. Kleertjes klaargelegd om een warme kruik. Ik lag nog boven, de verloskundige was beneden gaan zitten, ze wilde niet gelijk weg gaan want ze had het idee dat net als bij Miloe het nu wel ineens heel snel kon gaan. Ze had gelijk! Nadat de vliezen waren gebroken kwam ik in een weeënstorm met beenweeën. Om 19.30 voelde ik dat het niet lang meer kon duren. Naar beneden op de tafel geklommen, daar lag ik, ik kon niet meer, wat was ik moe! En weer kreeg ik zo'n rilaanval .... werkelijk?!?
 Haaike (de kraamzorg) kwam binnen, ben ik optijd dit keer? Ja nog net zei de verloskundige.
5 minuten later zei ik .... hij wil eruit, hij wil eruit. Nee zegt de verloskundige je buik doet nog niet goed mee meis, nog even. Ik dacht mn buik doet nog niet goed mee wat bedoel je? En met dat ik het dacht kreeg ik een perswee .... OOOOHH JA zo voelde dat! Je hebt nog een randje, puf deze nog even weg, bij de volgende mag je mee persen, vang hem op vang hem op. PUF PUF ontspan dacht ik PUF PUF ontspan. Ik kan het niet zei ik, ik kan me niet meer ontspannen. Jawel hoor je doet het super! Je zou niet zeggen dat je nu al actief aan het bevallen bent als je hier nu binnen zou lopen.
Ik lag op onze keukentafel mn man, mn moeder de verloskundige en kraamzorg stonden om me heen.
Ja bij de volgende wee til je benen op en pers. Til mn benen op zei ik? en begon te lachen, dat kan echt niet hoor! Daarvoor hem ik geen kracht meer in mn benen, ze voelen aan als lood! Help me daar maar mee .... NU zei ik de wee kwam. Hup benen de lucht in en persen. STOP hoor ik het hoofdje staat anders ga je te snel. Ohhh man! Laat me nu toch hij moet eruit dacht ik, maar ik pufte de rest keurig weg. Nog een wee en zn hoofdje was eruit en bij de volgende had ik hem al in mn armen. 19.45 daar was hij dan, onze zoon Deon.
Prachtig was hij, helemaal perfect, ik kreeg hem op mn buik en tranen van geluk en ongeloof stroomde over mn wangen toen ik in zn fronsende gezichtje keek. Hij had een blik in z'n ogen van .... wat is hier nu gebeurd.
Ik zei nu niet zo fronsen kerel, je vader heeft er 37 jaar over gedaan om dat te perfectioneren en jij doet hem al na 1 minuut perfect na. Mn man bekeek onze vent eens goed en vroeg zachtjes, is dat normaal? en knikte in de richting van zn balletjes. Ik moest zo lachen. Ja schat alles is nog opgezet, het slinkt nog .... wat dan ben je jaloers?
Mn moeder stond vol verwondering en trots te kijken, gaf me een kus en bedankte me dat ze erbij mocht zijn.
Deon zocht gelijk naar mn borst ik had hem net aangelegd toen mn schoonmoeder binnen kwam .... nah! ben ik te laat? Ja net! Iedereen moest lachen 3 jaar geleden was het mijn moeder die net te laat was.
Het eerste wat mn moeder tegen mn schoonmoeder zei was; kijk toch eens naar z'n handen Annie! net kolenschoppen zo groot!

Ik bleek heel iets gescheurd te zijn, maar hoefde niet naar het ZH, de verloskundige kon het thuis hechten.
Probleempje .... het was slecht te verdoven het was net een velletje. Niemand had me daarop kunnen voorbereiden. Terwijl de verloskundige vrolijk zat te verkondigen dat het de ideale werkhoogte was zo achter de tafel ging ik dood van de pijn bij de eerste hechting. WHAAAATT? Dit is nog pijnlijker dan de hele bevalling! Ik schreeuwde het uit van de pijn, mn moeder zegt sttttt de buren, ik roep SCHEID AAN DE BUREN DIT IS NIET NORMAAL! Mn man kon het niet aanzien en liep weg, ik hoor hem mompelen, pas op dat je geen scheuren in de muur gilt. Ik kijk hem kwaad aan en dacht dat ik in gedachten zei; kom maar even hier met je ... Maar helaas, Haaike begon te lachen .... had ik dat hardop gezegd?
De verloskundige was net klaar met hechten toen mn zusje en mn stiefvader binnen kwamen lopen. Het was 1 grote gezellige bedoeling in mn woonkamer, met mij als middelpunt nog steeds op de keukentafel.
De verloskundige ging weg en zei dat ze in tijden niet zo'n leuke en gezellige bevalling had gehad.
Ik moet zeggen op het hechten na ondanks dat het zolang duurde, kijk ik met plezier terug op die dag.
Mn moeder, schoonmoeder en zusje hebben me door de lange dag geholpen, we hebben tussen de weeën door flink gegeint aan tafel. En het mooiste van alles is dat we nu ons gezinnetje compleet hebben. Ik ben erg dankbaar voor onze prachtige kinderen.