Mijn zwangerschap en bevalling

Na een zware periode voor mij, in 2009 ben ik mijn moeder plotseling verloren op 18 jarige leeftijd, leerde ik mijn huidige vriend kennen. Langzaamaan groeide onze relatie en kon ik zeggen dat ik echt van hem hou. Ik zat weer op school en langzaam aan begon het leven mij weer toe te lachen.

Ik ging vrij snel met mijn vriend samen wonen en we hadden een heerlijk leven. We deden veel leuke dingen, lekker uiteten, heerlijk slapen in hotelletjes en vooral genieten van elkaar. 

In oktober 2013, ik was net afgestudeerd en op zoek naar een baan, gingen we op vakantie naar spanje. Mijn schoonouders hebben daar een huisje en we hebben daar heerlijk 10 dagen vertoefd. De nacht dat we naar huis gingen, voelde ik me ziek. Onderweg naar het vliegveld was ik misselijk en had ik het koud en dan weer warm. In de loop van de ochtend knapte ik weer op en verder dacht ik er niet meer aan. Eenmaal thuis gekomen ging het gewone leven weer verder. Ik was die week nog wel af en toe misselijk maar ik dacht dat ik gewoon ziek zou worden. Op vrijdag slikte ik mijn laatste pil, dinsdags was ik nog steeds niet ongesteld geworden en mijn vriend zei dat ik misschien een zwangerschapstest zou moeten doen, ik schoof dat een beetje weg onder het mom van ik ben toch aan de pil. De volgende dag ging ik toch twijfelen, en ik dacht ik haal gewoon een test en dan zal die test zeggen dat ik niet zwanger ben en dan wordt ik gewoon ongesteld. Ik had de test gedaan en dan moet je natuurlijk altijd even wachten.  Bij mij sloeg de test gelijk aan. Zwanger!  Ik schrok me rot, ik was net 23 en had nog geen baan gevonden. Na een half uur heb ik nog een test gedaan.  Weer zwanger, maar het streepje was wat onduidelijker als de eerste test. Ik gauw op de fiets, naar de drogist en nog 2 testen gehaald. Nu maar clearblue want die zijn vast beter dacht ik.  Nog een keer een test gedaan en deze test zij ook zwanger, 3+. Toen ben ik de dokter gaan bellen om te vragen of zo een test ook een verkeerde uitslag kan geven. Die vertelde mij dat dit in principe niet kon en dat ik het beste een afspraak kon gaan maken met de verloskundige.  Ook omdat ik geen idee had hoe lang ik zwanger zou kunnen zijn. Mijn vriend was tijdens dit alles gewoon aan het werk en zou pas 's avonds heel laat terug komen. Ik was erg geschrokken en moest erg huilen, ook omdat we nog helemaal niet met kinderen bezig waren. Na een paar uur heb ik hem geappt of hij mij even kon bellen. Ik vertelde hem huilend dat ik zwanger was. Hij was gelijk heel blij en enthousiast. Dit was natuurlijk erg fijn.

Toen begon een spannende tijd voor ons. Een baby, ben ik daar wel klaar voor?? Mijn zwangerschap verliep vrij goed, afgezien van wat standaard kwaaltjes had ik nergens last van. Ik vond het zwanger zijn zelf alleen niet echt leuk en ik zag echt onwijs op tegen de bevalling. 

Na de nodige verbouwingen en aanpassingen aan ons huisje was alles met 7 maanden zwangerschap klaar voor ons kleine meisje. De laatste weken van mijn zwangerschap was ik er helemaal klaar mee, van mij mocht ze wel geboren worden. Maar de kleine meid dacht hier heel anders over. 

Met 40 weken kwam de verloskundige 's ochtends om te kijken of ik gestript kon worden. Tot haar verbazing had ik al 2 centimeter ontsluiting. En dus heeft ze mij gestript. Daarna ben ik met vriendlief nog eventjes de stad in geweest.  Even lekker een rondje lopen en op een terrasje zitten. 'S avonds speelde het nederlands elftal en dit zaten we lekker met zijn tweeën te kijken. Ik had af en toe wel een raar pijntje, maar nog niet het idee dat ik weeën had. Na de eerste helft toch maar de weeëntimer aangezet en toen bleek dat ik toch wel lichte weeën had die om de vier à vijf minuten kwamen. Toen ben ik even lekker onder de douche gaan staan en heeft mijn vriend de verloskundige gebeld. Die vertelde ons dat ze met een uurtje bij ons zou komen kijken. 

Dat ze bij ons kwam ging ze kijken hoeveel centimeter ontsluiting ik had. Dit was al 4 centimeter dus dat was fijn! Het was tijd om mijn vliezen te breken, wat vond ik dat een vreemd gevoel. Na het breken van mijn vliezen ging het erg snel. Hiervoor had ik nog niet echt last gehad van mijn weeën,  maar nu kreeg ik er erg veel last van. We zouden om half 10 naar het ziekenhuis vertrekken. Dat we gingen rijden was ik erg misselijk. Ik heb meerdere keren overgegeven maar gelukkig was het ziekenhuis dichtbij. Daar begon mijn weeënstorm, ik ben onder de douche gaan staan maar ik kon op geen enkele manier mijn weeën goed opvangen. Na anderhalf uur heb ik om een ruggenprik gevraagd.  Helaas was de anesthesist net naar huis dus moest ik nog een uur wachten voordat ik uiteindelijk een ruggenprik kreeg. In die drie en half uur is mijn ontsluiting geen centimeter opgeschoten dus dat was een tegenvaller. Maar dat ik bij de anesthesist lag en net mijn ruggenprik had gehad voelde ik persweeën. Ik zei dus ook dat we weer terug naar boven moesten want ik voelde dat mijn kleine meid eruit wilde. Boven aangekomen werd mijn ontsluiting weer gemeten en zat ik op 8 centimeter. Ik moest dus nog de weeën wegpuffen. Dit ging nu met een ruggenprik redelijk goed. Een uurtje verder mocht ik gaan persen en om kwart voor 3 kwam mijn mooie meisje ter wereld. Op dat moment stond voor mij de tijd even stil. Wat mooi om haar voor de eerste keer vast te houden en te zien. Alle pijn was in 1 keer vergeten. De liefde die ik voelde voor mijn kleine meid was en is overweldigend. Dat je zoveel liefde kan voelen voor zo een klein mensje! Ook hou ik nu nog meer van mijn lieve vent! 

Het genieten is begonnen!!