Wondzorg en eindelijk naar huis!

We hadden de hoop dat mijn laatste week in het ziekenhuis was ingegaan. Het antistollingsbeleid is omgegooid, het moet nu gewoon lukken.
Maar dan zie ik bloed op mijn verband.

Korte samenvatting: Prematuur bevallen van Joah d.m.v. een spoed keizersnede onder algehele anesthesie, ik heb 3 nabloedingen en heroperaties gehad, het is mijn derde week in het ziekenhuis en Joah is inmiddels ontslagen uit het ziekenhuis en ligt bij mij op de kamer.

Bloed dus op mijn verband. Ik schrik, niet weer, ik wil dit niet meer. Ik wil geen operatie, ik wil naar huis. Niet nog meer tegenslag.

Na inspectie van de wond blijk ik gelukkig geen bloeding te hebben.
Het weefsel onder de wond wil niet meer goed aan elkaar groeien. Hier zijn stolsels en viezigheid ingekomen wat druk gaf op het litteken waardoor deze op één plaats is opengesprongen. Ik heb zoals ze dat noemen een 'open wond'.

De wondverpleegkundige kan niet gelijk komen, daarom gaan we eerst spoelen onder de douche. Dan kan er alvast wat bende uit komen.

Met wondzorg ben ik nog niet bekend. Ik ben bang dat ik hierdoor langer in het ziekenhuis moet blijven.
Gelukkig verlengd deze tegenslag (een open wond is ook niet fijn) mijn opname niet. Mijn opname blijft afhangen van de antistollingswaarde. Zodra die 1x goed is (oude beleid was 2 dagen achter elkaar een goede waarde) mag ik naar huis.

Iets wat je wellicht niet van mij verwacht is dat ik helemaal niet tegen bloed en wonden kan. Tja, er verplicht mee te maken hebben, zegt niet dat je er automatisch tegen kan.
Laten we het er maar op houden dat deze episode uit mijn leven 'not my cup of tea' is.
Het is wel 'the cup of tea' van mijn verpleegster. Toen ze in het overleg hoorde dat er een open wond op de afdeling is, was haar reactie: 'Yes, dat is gaaf'. Gelukkig toch nog iemand blij met mijn open wond.

Even terugkomend op de verpleging. Wat een lieverds allemaal. Deze opname gaat heel anders dan mijn eerste opname. Waarschijnlijk helpt ons ziekenhuis- en bevalplan hier ook goed bij, ondanks dat niks gaat zoals gepland. Echt, ik raad het iedereen aan om te maken.
Wij hebben bijvoorbeeld aangegeven geen studentes te willen. Normaal ben ik altijd bereid om mee te werken voor studenten, maar bij de geboorte van mijn kindje ligt mijn prioriteit even elders en willen we de kamer zo rustig mogelijk houden. Binnen 24 uur na opname stond mijn kamer wel ineens vol met studenten, oeps.
Mijn man Jelle is bij hypnobirthing 'opgeleid' tot mijn doula/beschermer. Hij heeft er gelijk wat van gezegd, verwezen naar ons ziekenhuisplan en we hebben geen studentes meer in de kamer gehad.

Ook wordt ik hier gelooft wanneer ik aangeef pijn te hebben.

Mijn kalium was na een operatie te laag en dit kreeg ik extra via het infuus. Na de derde operatie herkende ik de symptomen en gaf ik aan dat ik vermoedde dat mijn kalium te laag was. Volgens de verpleging kon dit niet zo zijn, maar voor de zekerheid lieten ze mijn bloed controleren. Zo lief, alles om mij gerust te stellen. Maar het eindigde met een nieuwe zak kalium aan mijn infuus. Ik had gelijk. Ik herkende de symptomen goed.

Van de verpleging heb ik veel complimenten gehad op dat ik mijn lichaam zo goed aanvoel.
Ik kan je zeggen: Bij alles had ik het liever fout gehad.

Terug naar de wond, die is nog steeds open en er moet een plan gaan komen.
De wond lijkt geïnfecteerd en dus komt er ook weer een antibioticakuur bij. En jullie weten; Ik was er nog met één bezig waardoor ik toch echt moest stoppen met borstvoeding geven. Met deze kuur erbij had ik 3 weken melk moeten wegdoen. Ik heb echt de juiste beslissing gemaakt en rationeel weet ik dat, maar man wat heb ik het daar moeilijk mee gehad. Ook in deze week in het ziekenhuis heb ik nog heel wat tranen gelaten.

De wondverpleegkundige komt naar mijn wond kijken.
Er wordt besloten om een agrave (nietje/kram) uit te halen om de wond spanning te verminderen. Het gat wordt op deze manier groter waardoor stolsels er makkelijker uit kunnen en de wond beter gespoeld kan worden. 

Dat wordt het beleid voor nu: 2x per dag de wond spoelen.
Ik leer dat ik ongeveer een open holte van 30 cm heb onder het litteken. En deze zal de komende tijd moeten gaan dichtgroeien. Hoe lang dit gaat duren weet niemand.

Thuis zal de wondzorg moeten doorgaan. En hiervoor is thuiszorg nodig.
We hebben de hoop dat we met klossen onder ons bed klaar zijn, maar helaas moet er echt een hoog-/laagbed in de woonkamer komen. Dat is even een tegenslag, want zo groot wonen we niet.
Zodra ik thuis ben komt de thuiszorg voor een intake. En ook het bed zal geleverd worden op de dag van thuiskomst. Maar mijn thuiskomst hangt af van de antistollingswaarde. Ik duim heel erg dat ik niet nog een weekend moet blijven, we zetten in op de vrijdag.

Wondspoelen doet overigens geen pijn, het voelt niet prettig en heel raar omdat het in je is. Een beetje alsof je belletjes in je buik blaast.... Ik heb het liefste dat er wordt gepraat tijdens de verzorging, lekker wat afleiding.

Mijn laatste avond gaat in, wat een pech, mijn PICC lijn sneuvelt. Nu moet er weer gewoon bloed geprikt worden voor de antistollingscontroles.

En dan is het vrijdagochtend, nog één antistollingscontrole, inpakken, naar het grote mensen ziekenhuis voor een hartecho (die moet ook nog goed zijn), PICC lijn er uit laten halen, infuus er uit, medicatie voorraad mee en wachten. En dan is daar het verlossende woord: Ik mag naar huis!!!!!
Ik heb bijna 4 weken in het ziekenhuis gelegen en Joah is inmiddels 3 weken oud.

Met hulp van lieve buren lukt het om alles rond te krijgen voor mijn thuiskomst. Een buurvrouw houdt de wacht voor de levering van de hulpmiddelen. 

Uiteindelijk komen we net voordat de hulpmiddelen arriveren thuis. Ik kan en mag nog weinig doen, de buurvrouw helpt hierbij. En voor ik het weet staat het bed in de woonkamer en hebben we een toiletoverzet op het toilet (Op deze manier is het toilet verhoogd en heb ik leuningen).

De buurvrouw kan gelijk Joah bewonderen. Natuurlijk smelt ze weg bij het lieve mannetje.

Na de hulpmiddelen komt ook de thuiszorg voor de intake. In het begin komen ze tweemaal per dag voor de wondverzorging, waarbij deze avond gelijk de eerste keer is.

Ik heb recht op uitgestelde kraamzorg vanuit de zorgverzekering. Omdat Jelle in het ziekenhuis al geleerd heeft om te zorgen voor Joah en al tweemaal eerder een baby heeft verzorgd, hebben we besloten de kraamzorg pas na het weekend in te zetten.
We hebben behoefte aan even samen zijn na alle drukte en heftige periode van het ziekenhuis.

In de volgende blogs zal ik jullie meenemen in alle hulp die wij hebben ontvangen, de wondzorg en mijn mentale herstel.