Voor mijn dochter.

Vandaag ben ik 35 weken en 5 dagen zwanger van je broertje. Nu de bevalling steeds dichter bij komt merk ik dat die van jou me nog steeds hoog zit.

Iedere keer als ik daar over praat dan word ik heel emotioneel.

 Laten we voorop stellen dat ik enorm trots op je ben hoe je het doet in groep 3 nu. Je laat van je horen, je leert graag en snel en veel, eindelijk een sport gevonden waar je echt gelukkig van wordt. 

Maar goed, die bevalling. Ik heb vaak gedacht wat als.... Tuurlijk heb ik er geen invloed meer op en ben ik heel erg blij met jou dat je gezond bent en het zo goed doet. Maar er zijn zoveel dingen die, doordat ik er zo nuchter in stond, over me heen heb laten komen wat misschien helemaal niet nodig was geweest. En zoveel wat ik gemist heb met je wat ik nooit meer in kan halen. Dat doet pijn, dat raakt me en maakt me enorm verdrietig. Ik ben er voor je, dat is het allerbelangrijkste. We zorgen er voor dat je je veilig voelt en dat je weet dat we altijd achter je zullen staan om er voor je te zijn. Tuurlijk heeft ieder kind dat nodig maar jij misschien een beetje meer door die start die je hebt gehad.

Ik gein nog wel eens dat je echt nog geen zin had om te komen. Ballon werd op maandag avond geplaatst en die viel er in de nacht van dinsdag op woensdag pas uit......... dat is 32 uur na het plaatsen. 

Toen was ik blij dat het echte werk ging beginnen, na een uurtje slapen op de bank werd ik wakker omdat ik wel merkte dat de weeën die toen kwamen best krachtig waren. Heb eerst nog wat zitten eten, beneden nog wat opgeruimd en omdat ik "medisch" was ivm zwangerschapsdiabetes wist ik dat ik naar het ziekenhuis moest. 

Daarom je papa wakker gemaakt en toen we eenmaal in het ziekenhuis waren hup dat bed op en gingen ze mijn vliezen breken. Dit heb ik laten gebeuren maar het ging allemaal zo snel dat ik amper de kans had om er bij stil te staan wat er allemaal gebeurde. Daarna kwam ik meteen in een weeenstorm terecht en had ik bij 3 cm al enorme persdrang. 

Was er toen maar iemand geweest die zei dat dit kon komen doordat je verkeerd kom lag (sterrenkijker) en dat een andere houding wellicht beter zou zijn. Nee, ze hebben me 4 uur laten zwoegen en ellende laten doorstaan totdat ik zei dat ik het zo niet meer trok. Was wel netjes 1 cm per uur opgeschoten maar ik was kapot. Met 7 cm een ruggenprik gehad en toen ik na een uur terug kwam op de afdeling werd er geconstateerd dat je een sterrenkijker was. 

In plaats van daar iets aan doen op een "natuurlijk" mogelijke manier kreeg ik weeenopwekkers om de weeën krachtiger te maken zodat je misschien nog zou draaien.  Je gelooft alles wat ze zeggen en omdat ik al aan de pijnstilling zat was er al niks natuurlijks meer aan dus konden die weeenopwekkers er ook nog wel bij. 

Na 2 uur aankijken was de situatie nog hetzelfde en moest het dus een keizersnede worden want je zou nooit gaan passen omdat je er te ver voor lag en als sterrenkijker kon je de goede draai niet maken. Ik heb me er toen aan over gegeven maar fijn vond ik het niet. 

Je kwam om 14.36 ter wereld, prachtig meisje met een flinke bos haar. Meteen had ik toch dat geluksgevoel en echt zoiets van dat is mijn dochter. Toen al super trots op je. Het duurde even voordat je je liet horen omdat je wat opstart problemen had met ademhalen. Daarna mocht ik je even zien en ging je mee naar boven.

De reden dat ik dit nu schrijf is omdat ik wat vragen voor de kinderarts had en die vandaag beantwoord heb gekregen. Ook dat als er verder niks aan de hand is je je kindje na een keizersnede ook gewoon op de borst bij je mag hebben liggen. En dat je kindje mee mag naar de verkoeverkamer. Dit hebben wij samen allemaal moeten missen. Dat maakt me zo intens verdrietig.
Er zijn nog meer wat als vragen bij gekomen dan dat die er al waren. De hele bevalling heb ik alles maar over me heen laten komen en laten gebeuren. Nu heb ik me beter ingelezen en voel ik spijt en schuld dat ik dat bij jou niet heb gedaan. Ik ben superblij met deze herkansing maar ik had jou ook zo graag een liefdevolle warme start gegund. Wat moeten die eerste 12 uur in de couveuse ook (en was dit echt nodig?) enorm eenzaam voor je zijn geweest. Ook voor mij want ik wilde niets liever dat je bij me hebben. 

Ik heb nu een afspraak nog staan om te begrijpen waarom er toen bepaalde keuzes zijn gemaakt. Wellicht waren er goede redenen voor. Ik wil dit een plekje geven omdat ik toch denk dat jij door die slechte start nu toch wat meer die veiligheid nodig hebt en opzoekt bij ons. Omdat je die in het begin hebt gemist. En ik kan het verleden niet meer veranderen, alleen beter leren begrijpen en accepteren. Dat maakt voor jou nu geen verschil want ik blijf nog steeds bij je zitten langs je bed als je moet slapen en je die veiligheid en nabijheid nodig hebt. En ik zal blijven benoemen dat ik super trots op je ben en altijd er voor je zal zijn en dit ook in de praktijk laten zien. Jij bent het allerliefste mooiste meisje van de hele wereld en er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik dit niet tegen je heb gezegd. Ik hoop zo maar een beetje die schade in te halen. Ik verwijt niemand iets behalve mezelf. Had ik maar net zoals nu me meer ingelezen en was ik maar niet zo nuchter en onverschillig die bevalling ingegaan. Ik dacht een bevalplan kun je toch door de wc spoelen want het loopt altijd anders. 

Nu weet ik dat als je bepaalde wensen hebt zie hier ook rekening mee houden. Maar ja, ik wist toen niet welke wensen ik had. En ik heb het laten gebeuren dat het zover moest komen tot een keizersnede en dat ze je meenamen daarna terwijl daar misschien helemaal geen reden toe was. 

Gelukkig was de hormonencocktail in mijn lijf zo goed dat ik op het moment dat ik je vast mocht houden toch echt die intense liefde voelde en de borstvoeding meteen op gang kwam. Daarmee heb ik het deels wel goed gemaakt denk ik. We waren een super team samen daarna ondanks de slechte start. 

Ik ben trots op je, ik hou van je, het spijt me voor de dingen die je wellicht gemist hebt, ik ben er voor je, ik hoop dat je voor altijd jezelf blijft en weet dat ik je altijd het allerliefste mooiste meisje van de hele wereld zal vinden.    

Trending op Mamaplaats: "Ik ken mijn lichaam en ik wist dat er een miskraam kwam"