Mijn PCOS klachten zijn eindelijk verminderd

We waren al één jaar bezig om te proberen zwanger te raken voor ik in 2018 de diagnose PCOS kreeg. Dit verklaarde waarom mijn menstruatie uitbleef na het stoppen van de anticonceptie. We belanden in een fertiliteit traject, zelfs toen kwam er amper tot geen menstruatie na het maken van een kunstmatig cyclus. Toen der tijd ben ik me steeds meer gaan verdiepen in wat PCOS nou eigenlijk inhield. Ik schrok ervan zoveel klachten die bij PCOS hoorde ervaarde ik al als jong meisje. Al vroeg ging ik aan de anticonceptie om de klachten die ik had te verminderen, zonder te weten wat de echte oorzaak was.

Na de geboorte van S begon mijn menstruatie na jaren eindelijk opgang te komen. Na 6 weken kreeg ik mijn eerste menstruatie, het was onregelmatig maar het was een cyclus. Heel gek dat een zwangerschap en de bevalling van S zorgde dat mijn hormoonhuishouding langzaam aan weer stabiel werden. Dit gaf ons hoop op een tweede kindje in de toekomst.

Ik raakte spontaan zwanger wat eindigde in een miskraam. Samen met de gynaecoloog hadden we besproken om toch opnieuw te starten met hormonen. Dit om een extra zetje te geven voor een mogelijke tweede zwangerschap. We wilde absoluut niet meer een heel traject, mocht het zo laagdrempelig lukken. Dan zou dat fantastische zijn. Na de 12 ronde raakte ik zwanger en 9 maanden na de bevalling van G. kreeg ik pas mijn eerste menstruatie. Sinds dien is mijn cyclus regelmatig. Ik heb bewust gekozen om niet meer aan de anticonceptie te gaan, ivm alle hormonen die ik de afgelopen jaren genomen heb.

Het is 7 jaar geleden dat we begonnen aan ons avontuur. Het is zo mooi en confronterend tegelijk dat we het fertiliteit traject in moesten omdat ik geen cyclus van mij zelf had. Nu twee prachtige kinderen verder en een mooie cyclus? Hoe dan?

Vragen die door me hoofd spoken? Waarom nu wel, het had ons zoveel leed gebracht. Komt het doordat ik al één jaar ziek thuis zit door mijn mentale gezondheid? Komt het door alle onverwerkte trauma’s die vast zijn gaan zitten in mijn lichaam? En die na jaren eindelijk verwerkt worden? Of komt het door dat ik weer ben gaan sporten en wat kilo’s kwijt ben geraakt? Of wie weet wel door de Inositol die ik dagelijks slik om mijn bloedsuikerspiegel beter te reguleren zodat mijn hormoonhuishouding stabiel is/wordt?

Het lichaam zit soms zo gek in elkaar.. Altijd dacht ik dat mijn lichaam “stuk” was. Het had me zo in de steek gelaten. Maar het heeft gezorgd voor 2 prachtige dochters. Het heeft twee zwangerschappen kunnen dragen. Mijn lichaam heeft me geleerd om het te omarmen en te accepteren zoals het was en nu is 🩷 

Weten hoe alles begon? Lees mijn blogs terug op mijn pagina.