2 jaar geleden
Een fertiliteits traject is zwaar
Een fertiliteits traject is zwaar. De hormonen, je gevoels, de hoop, de angst maar na het verlies is het nog meer beladen
Na een aantal gesprekken in het ziekenhuis en weer wat onderzoeken waren we eind juli 2021 weer begonnen aan ons fertiliteits traject. (Ovulatie inductie). We wisten als geen ander hoe zwaar een fertiliteits traject is. De planning in je agenda, metaal is het zwaar met hormonen (totaal mezelf kwijt zijn), de seks leven word anders vooral het moeten word steeds zwaarder.
Maar wat het me heeft gebracht is dat mijn man en ik elkaar steeds beter leren kennen als iets zwaar is kan het je uit elkaar drijven maar ook dichter tot elkaar brengen.
Nu we na het verlies van Mickey weer in het traject zitten lijkt het nog zwaarder. De angst dat het nooit meer gaat lukken is enorm. De behoefte om te zorgen voor een kindje van ons is enorm groot geworden! De tegenslagen in het traject, de hormonen, de verplichte pauzes, te veel eitjes alles vergt veel mentaal. Soms zorgt het er voor dat ik me gevoel de vrije loop laat gaan. Het betekent niet dat ik het niet aan kan. Maar het betekend gewoon dat het me soms zo zwaar valt. Het gezinsleven dat we zo graag willen, het geluk dat we bij andere zien. Het met alle liefde mijn dagelijkse ritme aan te passen voor een kleintje! Ergens de hoop dat ik het jaar 2021 zwanger zou beginnen van Mickey💙🌟 en eindigen met een zwangerschap voor een broertje of zusje.
We blijven hopen🍀🍀
2022 nog 12 maanden te gaan. Geen idee hoeveel rondes we nodig hebben. Of het onze wens laat uit komen. En wat 2022 in petto heeft. Een zwaarder jaar als 2021 zou het voor ons zeker niet worden
