Out of office: op naar San Diego

We schrijven deze blog deze keer live vanaf het vliegveld. Niet heel veel bijzonders an natuurlijk, want half Nederland probeert momenteel de kou en regen dat de Nederlandse zomer moet voorstellen te ontvluchten. Het grootste verschil nu is (denken wij) dat wij bij elk douane controle punt elkaar twijfelachtig aankijken of we “business” of “pleasure” moeten antwoorden. En t zijn best wel wat controle momenten.

We zijn namelijk nu onderweg naar San Diego. Een vlucht van ongeveer 15 uur als je net als ons eerst naar het oosten rijd, om vervolgens weer naar het westen te vliegen. Na een aantal weken geleden plots de kans te hebben gekregen om ons bezoek drie maanden te vervroegen hebben we met man en macht vrij te hebben geregeld en sjezen we nu met een nood snelheid te Atlantische oceaan over met een koffer vol stroopwafels en roze koeken. Drop is ons verteld, is zeker Hollands, maar mag ook Hollands blijven.

Voor een kort “spontaan” bezoek aan de States heb je ook een ESTA nodig. Iets wat ik al zeker zo’n dertien keer een ESMA heb genoemd. Nou ben ik zelf normaal niet van de afco’s, omdat we beiden meer richting de boomers dan Gen Z gaan. Maar ach na 4 maanden geen druppel alcohol om zo goed mogelijk tot dit punt te komen, is het misschien een gevalletje van “waar het hart van vol is”. Aan boord trouwens geen ESMA te bekennen, wel AMAS (Apple Martinis) en GT’s (Gin Tonics). Het voordeel van een terug vlucht met de zelfde maatschappij als waarmee je heen gaat, is dat je nog net niet vooraf je bestelling kan doorgeven.

Wat we precies gaan doen houden we nog even lekker voor ons tot we weer helemaal rustig terug in ons koude kikker land zijn. Laten we zeggen dat er onderweg terug zeker even mogen proosten. Laat de Champi (deze kan je vast zelf in vullen) maar vloeien.

Voor degene die deze zomer achterblijven, kleed je warm en houd je droog. En ook bij jullie is een borrel vast op z’n plek. Al is t maar om warm te blijven 😉