Weer een kleine oppasmarathon: midweekje Tuinesïe

De afgelopen week zijn mijn zus en zwager weer een weekje met z'n tweetjes op vakantie geweest. Hun jaarlijkse uitje naar de zon, betekende voor ons ook dit jaar weer een midweekje Tuinesïe. Of te wel een paar nachtjes met de kids in huis. Iets waar (gelukkig van beide kanten) ook weer naar uit gekeken wordt.

Omdat we dit jaar op een zaterdag startte met onze oppas driedaagse, hadden we in de ochtend nog de hulp van opa en oma. Die brachten de jongste in alle vroegte naar de zwemles en zorgde voor een extra paar handen de eerste paar uur door met z'n allen te ontbijten. Eten, zoals ik denk wel meer mensen met kinderen herkennen, is de rode draad die alles door de dag heen samen weeft.

Zo was er ontbijt, gevolgd door natuurlijk een snoepje, met daarna uitgebreid boodschappen doen om later cupcakes, koekjes en tompoezen te bakken en te eindigen met het zelf bakken van pizza's. Het bakken van het laatste was een minder succes dan van de eerdere drie. Hoewel alles even mooi uit de oven kwam, werd er van de pizza's toch aanzienlijk minder gegeten. Door de kinderen dan, niet door ons. Wij hebben ons per persoon welwillend over een halve pizza extra ontfermd. Voedselverspilling is namelijk ook weer een ding.

Verder is er gebowld, waarvoor ik een petitie start om tot olympische sport te verheffen, omdat ik zeker weet dat we dit jaar dan op de spelen in Parijs zouden staan. Wel met de hekjes omhoog, wat in mijn optiek de enige echte manier van bowlen is. Ook is er veel in en om het huis gespeeld, vooral verstoppertje. Wat ik daar van heb geleerd is dat één, je sneller mag gaan tellen hoe dichter je bij de tien bent en twee ik schijnbaar heel erg op natte was lijk. Voor een goeie tien minuten was ik één met het wasrek en mocht ik daarna drie rondes alleen maar tellen en zoeken. 

Hoewel drie kinderen best wel een hand vol kunnen zijn, blijft het toch heerlijk om elk jaar weer te mogen doen. Ook is het weer een extra duwtje in de rug om extra ons best te doen om alles zo goed mogelijk uit te zoeken en te regelen in Amerika. Het fijne van zo'n betrokken agency als SAI, is dat ze weten dat het allemaal nogal overweldigend kan zijn en dat ze graag meedenken en mee zoeken naar oplossingen. Iets wat we als twee hollanders op een heel nieuw continent zeker wel kunnen gebruiken.

Meer daarover de volgende keer.