Zwanger worden met PCOS deel 1

Bouwvak 2021, het moment dat H. en ik besluiten om voor een kindje te gaan. Vanaf mijn 18e weet ik dat ik het polycysteus-ovariumsyndroom heb en dat de weg naar een kindje nogal lang en moeizaam zal gaan. Ook is er toentertijd verteld dat met wellicht tabletjes een cyclus op gang kan worden gebracht.

Met trillende handjes bel in in de auto de huisarts. Die geeft aan dat hij een doorverwijzing stuurt naar de fertiliteitskliniek en dat er binnen een maand een brief volgt. Een paar uur later stappen we in het vliegtuig. Vanaf onze vakantiebedjes liggen we te dromen hoe het zou zijn met een kleine spruit van ons twee. We hebben de stap gezet en wat is het spannend!

Weken verstrijken maar nog steeds geen brief of een belletje ontvangen vanuit het desbetreffende ziekenhuis. Achteraf blijkt er wat mis te zijn gegaan met een verkeerd telefoonnummer. De toon is gezet...

In oktober 2021 hebben we onze eerste afspraak in het fertiliteitscentrum. We zijn zenuwachtig en weten niet zo goed wat we kunnen verwachten. Een paar weken van te voren heeft H. zijn zaadjes in moeten leveren om te checken of dit allemaal oké is. We verwachten niet dat er iets uit zou komen, ik ben tenslotte het 'probleem' waarom het natuurlijk zwanger worden niet lukt. De arts valt maar gelijk met de deur in huis: hebben jullie al uitslag van het semen onderzoek? We geven aan dat we hier nog niets van hebben gehoord en proberen de spanning een beetje weg te lachen. Nee, H. zijn zwemmers zijn príma voor elkaar hoor... Ze trekt een bezorgd gezicht en wanneer ze haar scherm bijdraait zie ik alleen maar rode balkjes. Nou, ik weet niet veel over medische computerprogramma's maar zoveel rood bij uitslagen beloven niet veel goeds. Ze verteld dat H. weinig bewegende zaadjes heeft en ze zijn daarnaast ook nog enorm traag. Ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken en de stemmen van H. en de arts verdwijnen naar de achtergrond. Minuten heb ik staan staren naar het beeldscherm met de rode vlakken. De tranen prikten achter mijn ogen. Ik PCOS, H. slechte zwemmers, daar gaat onze kans op een kindje...

Na dit nieuws krijg ik nog een inwendig onderzoek om nog even te kijken hoe het met de kralenketting in mijn eierstokken gaat. Op advies moet H. het semen onderzoek over twee maand opnieuw doen. Stel je voor dat er misschien een slechte badge was gecontroleerd. Ook werd er aangeraden om wat aanpassingen te doen in onze levensstijlen. Denk hierbij aan niet roken, niet drinken en niet in een warm bad of op de stoelverwarming in de auto. Er werden al wat dingen verteld over een eventueel ICSI traject. 

Zwijgend en huilend reden we terug naar huis. Alsof de grond onder onze voeten was weggeslagen...

Graag hoor ik wat je van mijn eerste blog vindt. Deel 2 volgt snel...