Alles is teveel

Als iemand me vraagt hoe het gaat is het standaard antwoord goed. Druk en vermoeid maar ik mag niet klagen..Maar waarom mag ik niet klagen? Omdat ik dat vind.. Ik vind dat ik me niet moet aanstellen... 

Maar eigenlijk gaat het helemaal niet zo goed, ik heb het gevoel dat ik verzuip. Ik probeer wel te zwemmen maar de vastheid en alles wat ik ken en alles wat ik fijn vind lijkt steeds verder weg te raken. Ik ben moe, niet moe als in ik drink een kop koffie extra, of ik slaap een uurtje bij.. Nee ik drink 3 koppen koffie extra en ik doe dutjes waar mogelijk (niet dus met 3 kids, een parttime baan en een huishouden maar goed).

Ik ben niet alleen lichamelijk moe, ik ben lusteloos, ik heb geen zin. Geen zin om naar mijn werk te gaan, geen zin om het huishouden te doen, geen zin om de hond uit te laten. Ik doe het allemaal wel. Maar met tegenzin, omdat het moet, omdat het van mij verwacht wordt.  Waar heb ik wel zin in dan? Eigenlijk om gewoon mijn mannen in de auto te laden en te gaan rijden, waarheen maakt me niet uit. Ergens waar ik niets hoef. Waar ik alleen maar hoef te kijken naar hoe mijn mannen genieten, waar ik niet hoef te racen, waar ik niet moet taxi-en, op de tijd moet letten, moet regelen, waar ik niet moet. 

Vorig weekend hadden we zo'n dag..... We hebben de jongens ingeladen en zijn naar zee gereden.. Ons oorspronkelijke plan ging niet door, maar geen stress, doen we toch wat anders? Op onze tijd, onderweg een drankje met een hapje.. Toen voelde ik me goed, met de wind in mijn haar, mijn mannen aan mijn zijde, geen stress, geen tijd, geen verplichtingen, geen verwachtingen. Gewoon wij... Dat is wat ik wil! 

Maar helaas komt zo'n dag altijd weer ten einde en dan moet je weer naar huis, waar huishouden wacht, de hond moet uit, koelkast moet gevuld worden, eten op tafel komen en dan merk je meteen dat de jongens meer zeuren en dat ik terug val in het negatieve..

En dan is alles me weer te veel..