De lach die mijn hart doet smelten

De was stapelt zich op, want zo'n 15keer per dag heeft dat kleintje propere kleding nodig.
Beetje overdreven, maar roll with it...
Een maaltijd bestaat uit minute soepjes, want tijd of fut om te koken is er niet.
En wat is die winkel plots zo ver...
Haren in een dot en absoluut geen make up.
Let's face it buiten komen is gewoon niet meer mogelijk.

Moeder zijn gaat niet van een leien dakje bij mij, maar dat hoeft verder niemand te weten.
Voor zo ver dat iedereen ons ziet ben ik een geboren moeder, die er zelfs niet moe uitziet.
Thank god voor oogroller van kruidvat!
En die schijn hoog houden kan soms zo vermoeiend zijn!

De moment dat je het even niet meer ziet zitten kijk je even opzij.
Je kijkt niet meer naar de wasmand of de spiegel of de lege ijskast.
Je kijkt en je ziet hem liggen.
Wat is dat kleine wezentje toch perfect.
Niets op aarde dat je zoveel kracht kan geven om door te gaan als de glimlach van je kind.
Die stenen muur die ooit rond je hart gebouwd stond is afgebroken.
Elke schaterlach doet je hart smelten.
Wat is het leven als mama toch mooi!