Een dagboek voor als ik er niet meer ben...

Lieve Proudmom-2, ten eerste ben je heel moedig dat je je verhaal deelt en herinneringen wilt achterlaten. Met mijn man heb ik samen met hem brieven gemaakt, voor beide kids 1 voor ieder jaar op hun verjaardag en extra brieven voor trouwen, geboorte en andere speciale dagen. Daarbij heb ik geschreven, hij vertelde ( had ALS ) zodat ze wisten wat voor mens hij was, misschien kun je hier iets mee. Je bent ongelooflijk moedig en wat is het leven oneerlijk!! Sterkte!! Liefs D xxx

Wat een ontroerend verhaal. Mijn eigen moeder werd ziek toen ik 5 was en mijn broertje 2 en overleden toen ik 10 was en mijn broertje dus 7. Mijn broertje en ik hebben allebei een dochter naar haar vernoemd. Wij zijn nog steeds ontzettend trots op haar. Ze leeft nog zeker in ons hart. Soms had ik gewild dat ze had gedaan wat jij nu doet voor jouw dochter, een dagboek. Een heel mooi en tastbaar iets voor later. Ik wens je heel veel sterkte en kracht. Ik heb je blog met dikke tranen gelezen. Elke moeder herkent de liefde die jij beschrijft...

Wat raakt dit mij diep! Zoveel mama's weten precies wat je bedoeld met de liefde voor je kind. Ik weet zeker dat ze dat nu al voelt. Wat een prachtig initiatief om te schrijven voor haar. Liefs en sterkte, powermama, dat ben je!

Ik vind ontroerend om dit te lezen. Het lijkt me zo moeilijk ik denk dat niemand ooit zich kan voorstellen hoe moeilijk voor jou moet zijn. Heel veel sterkte...