Een ode aan mijn mamma!

'Zo zet ik mijn Valentijn in het zonnetje'.

Dat is de zin die we gekregen hebben om mee te beginnen. Eigenlijk, heel eerlijk. Zet ik mijn valentijn niet op een héle bijzondere manier in het zonnetje. Hoewel ze dat wel echt verdiend!

Ik heb een hele leuke man die niks om de feestdagen (waaronder valentijn) geeft. Maar dat is niet wat ik van huis uit heb meegekregen.

Al zo lang als dat ik mij kan herinneren is mijn moeder mijn valentijn. Ze heeft nog nooit een jaar over geslagen. Ieder jaar kreeg ik wat liefs. En heel eerlijk. Het ging niet om het cadeautje dat ze kocht. In het begin misschien, toen ik nog klein was. De spekjes in hartjes vorm, de chocolaatjes en andere kleine dingen die alleen mijn moeder speciaal kon maken. Maar ze stopte er ieder jaar een kaart bij met een lieve tekst. Dát was waar ik ieder jaar naar uit keek.

Of ze nu druk was of dat we ruzie hadden. Of ik in een goede of een slechte bui was. Zelfs toen ik in mijn opstandige puber fase zat. Of 1 van de 6000 andere fases waar je als ouder zijnde doorheen moet. Mijn moeder was in weer en wind mijn valentijn.

Ik heb dit jaar niet iets heel bijzonders voor haar gekocht. "Gewoon" een doosje chocolade en een lieve kaart. Niet omdat ik haar niet meer gun. Ik gun haar de wereld en meer! Maar omdat ik weet dat ze de boodschap zal begrijpen. 'Zei is nog steeds mijn valentijn!'

Mijn moeder is een hele bijzondere vrouw. Heeft er 18 jaar geleden voor gekozen om te gaan scheiden. Met 2 kindjes. Ze heeft gevochten als een leeuw en is met niets begonnen, maar heeft ons altijd alles gegeven wat we nodig hadden. Ze heeft gewerkt voor alles wat ze heeft en is in de loop der tijd ook dé liefde van haar leven tegen het lijf gelopen. Ken je ze? 'The perfect couple?' Nou dat zijn zei! Ze heeft na jaren voor een vreselijke baas te hebben gewerkt de stap gezet en is haar droom achterna gejaagd. Ze heeft alle zekerheid opgegeven en is haar eigen Brasserie begonnen. Mijn moeder heeft me geleerd wat hard werken is. Maar ook wat onvoorwaardelijke liefde is, wat onvoorwaardelijke steun betekend en het meest belangrijk... wat echte vriendschap is.

En misschien, misschien is een doosje chocolade niet zeggend genoeg, maar dan heb ik altijd deze blog nog. Mijn moeder verdiend een ode, een voetstuk. En soms zelfs een kroon!