Een peuter..

Oké, daar gaan we dan.

Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste "blog" schreef.

Logan is inmiddels alweer bijna 2 welgeteld over 8 weken en man wat zorgt dat jochie dat ik bezig word gehouden.

Al mijn vriendinnen hadden me gewaarschuwd , en je leest het natuurlijk overal.... 2 is NEE , maar serieus dit had ik echt niet verwacht.

Mijn kind lijkt van het een op andere moment wel een excorcist, laat zich achterover vallen, gilt en schreeuwt en echt niets is goed.

Wanneer dit thuis gebeurd denk ik nog " ach " maar laatst gebeurde dit bij ons in het dorp.

Hij gaat serieus gewoon liggen en loopt daarna gewoon weg, het boeit hem niks hoor als we weg lopen.

Daar sta je dan heel " zenuwachtig" te lachen want iets anders kan ik dan niet wat trouwens super irritant is!

Enige wat ik kan doen is dus lachen en gewoon gaan want " ik ben niet de enige mama " we hebben dit allemaal meegemaakt of gaan dit nog allemaal mee maken.

Het is een fase het is een fase ... ach hoe dan ook dit gaat over, ooit is dit voorbij en tot die tijd? Gun ik hem zn drift momenten want ook hij moet leren.

Ik hou van die kleine excorcist!