Elkaar helpen

Ik sta vandaag met mijn zoontje in de rij bij de action. De vrouw voor ons legt vanalles op de band. Simpele dingen zoals toiletpapier enz. Op het moment dat de vrouw achter de kassa het bedrag noemt schiet ze in paniek. Ze spreekt niet heel goed Nederlands maar maakt duidelijk dat ze het het kan betalen. Ze heeft €25 in haar handen en geeft aan dat dat haar laatste geld is en daar deze week ook nog van moet eten. Ze begint met spullen terug te leggen die ze t minst hard nodig heeft. Ondertussen krijgt mijn zoontje het erg lastig. Dit gaat anders dan normaal en dat is moeilijk. Hij begint in zichzelf te keren, roepen en slaat om zich heen. De mensen in de rij beginnen te mopperen dat t zo lang duurt en dat ze natuurlijk weer in de verkeerde rij staan. Nadat de dame het een en ander weg heeft gelegd krijgt ze te horen dat het nu €13 is. Ik zie dat ze zich ondertussen erg ongemakkelijk voelt en zie haar kijken naar haar €25. Ondertussen probeer ik mijn zoontje rustig te krijgen. Ik vraag aan de desbetreffende vrouw of ik voor haar zou mogen betalen. En begin met pinnen. Mijn zoontje kijkt op. Waarom doe je dat mama? Ik vraag aan hem of hij het net moeilijk had? Ja mama. En of hij het fijn zou vinden als iemand hem dan zou helpen? Ja mama. Nou lieverd nu had deze mevrouw het even moeilijk. Hij kijkt me aan en zegt. Ok mama. Hij snapt het. Samen lopen we rustig weg terwijl de rij ons na kijkt. De vrouw bedankt ons meerdere keren. (Wat niet nodig is) Soms moet je elkaar helpen als de ander het moeilijk heeft. En het feit dat mijn zoontje dat snapt is mij veel meer waard dan die €13.