Het verdriet mag er zijn..

Ik merk dat veel mensen het lastig vinden om met mij het gesprek aan te gaan.Dit snap ik. Je eigen kind verliezen is verschrikkelijk. Maar helemaal niets zeggen is vaak nog erger. Als ik voor mezelf spreek: stel liever 1000 vragen aan mij dan zelf dingen in te vullen of niets te zeggen. Het is lastig als mensen de situatie goed proberen te praten, ook al is dit goed bedoelt. De situatie is zacht gezegd: helemaal kut, verdrietig en oneerlijk! En dit mag gezegd worden.

Mensen proberen de situatie om te zetten in iets positiefs, maar dat hoeft niet. De situatie is namelijk niet positief. Mensen zeggen dat het ooit goed komt. Is dat zo? Wat komt er goed dan? Sam is er hard gezegd niet meer! Niemand had deze situatie verwacht toch? Soms geef je diegene dan een beter gevoel door het verdriet te erkennen. Ook al ken je het verdriet niet. Maar te benoemen dat het verdriet er mag zijn en dat je ook hoopt op een eventuele zwangerschap met een goede afloop. Ook al is de angst enorm groot voor de toekomst.