Jeffrey

Het gaat eindelijk goed met de vader van Dochter. Al maanden eigenlijk. Hij komt elke keer netjes op de afgesproken dag en tijd, betaald alimentatie en als hij hier is, is het zelfs gezellig. Dochter moest erg aan hem wennen, maar inmiddels is het voor haar ook normaal en sinds kort noemt ze hem ook “papa”. 

Bij het laatste bezoek, was ze blijkbaar zo uitgeput, dat ze maar bleef slapen. Hoe lullig ook voor hem, maar ik wil haar dan niet wakker maken. Dan is ze sowieso niet te genieten ook. 

We hebben samen ronduit gekletst, gelachen en ineens, eigenlijk uit het niks (voor mij kwam het in elk geval zo over), kuste hij mij. En ik kuste terug. Ik wil niks van hem, en ben daar ook duidelijk in geweest. Waarom ik hem terug kuste? Reflex? “Gewoonte”? Ik weet het echt niet. Ik voel me er wel echt enorm stom over, want het ging juist allemaal zo goed nu, hopelijk verandert dit daar niks aan. Maar aan de andere kant, ik ben ook maar een mens.