Maak depressie bespreekbaar.

Wat komt mij dit bekend voor.. ik heb spijt dat ik sommige mensen heb ingelicht. Ze behandelen mij gewoon ineens anders. Zijn bang voor mij! Omdat ze zelf op de tenen lopen en niet alles tegen mij durven zeggen. Dat levert mij nog meer stress.. En dan zoek je hulp, zegt de praktijkondersteuner, ja je hebt geen depressie. Drukt ze me een lijst onder de neus met symptomen. Ik vink ze allemaal aan.. ik wil geen label maar er wordt te simpel over gedaan. Zoek rust. Stop even met werken, regel oppas voor je kind, ga leuke dingen doen. Bah.. nog meer moeten en druk opleggen

Herkenbaar mensen die het niet hebben meegemaakt hebben geen idee. Toen ik een tijdje en uitkering had kreeg ik ook te horen maar anderen kunnen het wel waarom jij dan niet. Ik voelde me al slecht daarna helemaal. Ik moest ineens vanalles kreeg zelfs een halve paniek aanval op de fiets.... gelukkig is het nooit echt gebeurt en hoefde ik niets maar wat een stress..

Oh wat klinkt dat bekend. Pilletje erin en hup doorgaan, of negeren negeren negeren. Ik moet nu zelfs nadat ik na mn 2e bevalling geen postnatale depressie had nog steeds op mn tenen lopen. De familie blijft me anders behandelen.

Het is herkenbaar, maar ook begrijpelijk dat mensen zo reageren. Als je het zelf niet hebt meegemaakt kan je je er geen voorstelling van maken. Je kunt het proberen uit te leggen, maar mensen kunnen het niet voelen. Mensen denken vaak dat je gewoon "de knop" moet omzetten. Leuke dingen doen en dan komt het wel weer goed. Daarom is het belangrijk om er veel over te praten. Ik las laatst zelfs van een psycholoog die jarenlang mensen met een depressie had begeleidt. Maar toen hij zelf depressief werd pas begreep wat het echt inhield. Open en eerlijk vertellen is het enige wat je kan doen en dan hopen op begrip. Ik wens je veel sterkte, begrip heb je op dit moment juist zo erg nodig. ❤️