Mama's rechter blinde vlek is wel heel leuk!

𝗢𝗵 𝗯𝗼𝘆... 𝗠𝗶𝗷𝗻 𝗸𝗶𝗻𝗱 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗺𝗶𝗷 𝗻𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗲𝗿 𝗹𝗲𝗸𝗸𝗲𝗿 𝗺𝗲𝘁 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗻𝗲𝘂𝘀 𝗼𝗽 𝗱𝗲 𝗳𝗲𝗶𝘁𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗱𝗿𝘂𝗸𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗺𝗲𝘁 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿𝗼𝗼𝗴 𝗻𝗶𝗸𝘀 𝘇𝗶𝗲. 𝗗𝗲 𝗼𝗼𝗿𝘃𝗲𝗿𝗱𝗼𝘃𝗲𝗻𝗱𝗲 𝘀𝗽𝗲𝗰𝗶𝗮𝗹𝗲 𝗽𝗲𝘂𝘁𝗲𝗿 𝘀𝘁𝗶𝗹𝘁𝗲 𝗵𝗮𝗱 𝘁𝗼𝗰𝗵 𝘄𝗮𝘁 𝗮𝗹𝗮𝗿𝗺𝗯𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗯𝗶𝗷 𝗺𝗶𝗷 𝗺𝗼𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗹𝗮𝘁𝗲𝗻 𝗮𝗳𝗴𝗮𝗮𝗻, 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝘄𝗮𝗮𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗷𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝘄𝗮𝘀 𝗶𝗸 𝗻𝗮𝗮𝘀𝘁 𝗵𝗮𝗹𝗳 𝗯𝗹𝗶𝗻𝗱 𝗼𝗼𝗸 𝘁𝗶𝗷𝗱𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗱𝗼𝗼𝗳 𝗴𝗲𝘄𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻...

Nu niet allemaal tegelijk denken "eigen schuld, dikke bult (poeder)" maar ik zat op het moment suprême aan tafel wat nutteloze dingen te lezen op mijn telefoon... Mijn weerwoord: er werd voor mij gekookt door mijn man en Dean sliep eindelijk (even) dus had ik ook eindelijk (even) heerlijk de tijd om nutteloze dingen te doen.

Daar heeft peuter Niel mooi z'n voordeel mee gedaan.

Mijn voelsprieten hebben nog wel geregistreerd dat hij naast mij kwam zitten aan tafel. Ik gok dat ik vast ook nog wel een "hoi Niel" heb gemompeld, maar dat weet ik niet zeker. Ook mijn geheugen laat mij hier in de steek. Heel.asociaal en iets wat ik m'n kinderen niet leer, maar ik heb niet eens de moeite genomen om op te kijken van mijn telefoon.- -ben ik dan toch een loedermoeder? - -

Na een poosje kwam ik met m'n neus van het scherm af en plopte ik uit m'n nutteloze telefoon bubbel. Niet meer wetende of ik Niel wel had begroet besloot ik dat alsnog te doen en keek naar rechts... Het kostte mijn brein even moeite om door te hebben wat er was gebeurt, maar: huh, Niel, wat is dát nou? Grijnzend en lichtelijk triomfantelijk keek hij mij aan. Natuurlijk, ik kon hem niet zien zitten! Die rechterkant is gewoon een totale blinde vlek en wordt blijkbaar nog blinder zodra ik met m'n neus zowat vastgeplakt zit aan een telefoonscherm. De doos melkpoeder heeft hij stilletjes uit de keuken gepakt want mijn man had niks gemerkt, hij had vakkundig de puzzeldozen opgeschoven om ruimte te maken en ook de auto's konden nu ineens wel zonder de normale broemmm broemmm geluiden rijden... 

In het vervolg dus maar even vaker mijn hoofd draaien als Niel naast mij zit. Lesje geleerd...