Mijn hart huilt

Inmiddels zijn we twee maanden verder na mijn laatste blog en helaas heb ik geen goed nieuws, ik ben namelijk weer ongesteld geworden :(

Zucht.

De laatste maanden gebruik ik ovulatietesten om zo bij te houden wanneer mijn vruchtbare dagen zijn.

En waar dit de vorige maanden meer een tuurstreepje was dan wat anders, was het deze maand EINDELIJK een duidelijke, dikke streep.

We hebben daags ervoor en rond die positieve ovulatietest gevreeën maar helaas zonder resultaat. Langzaam aan begin ik steeds meer te wanhopen.

Natuurlijk, ik weet dat ik écht niet mag klagen en we zijn pas een paar maanden bezig.  In mijn hoofd weet ik dat heus wel. Toch zit het in mijn hart héél anders. Iedere maand is een nieuwe teleurstelling. Hoe zet ik mijn hoofd weer een fase terug? Want iedere keer als ik maar misselijk wordt of gespannen borsten heb, krijg ik toch weer hoop op een zwangerschap.

Ook zit ik er écht mee dat ik qua uitgerekende datum (stel dat het raak is) steeds dichter bij de 4de verjaardag van N kom. Iets wat ik ook eigenlijk niet wilde, omdat ik bang ben dat het leeftijdsverschil dan te groot is.

Helaas verander ik er niks aan en moet ik het nu gewoon leren loslaten. Verder ben ik voor nu blij dat het weer op de normale cyclus van 32 dagen zit, nu hopen dat dit zo blijft. Wéér ovulatie checken en opnieuw proberen...