Snap
  • Mama
  • post

Moeder zijn zonder moeder

Moeder worden is een van de mooiste gebeurtenissen in het leven. Het is iets waar je vaak al lang naar verlangde en over droomde. Ik wel in ieder geval. En ook wist ik dat mijn moeder maar wat graag oma wilde worden. Maar wat als anders gaat...

Moeder worden is een van de mooiste gebeurtenissen in het leven.  Het is iets waar je vaak al lang naar verlangde en over droomde. Ik wel in ieder geval. En ook wist ik dat mijn moeder maar wat graag oma wilde worden. Maar wat als anders gaat...

Ik wilde graag kinderen en het liefst zo midden twintig. Natuurlijk realiseerde ik me dat zulke zaken niet te plannen zijn in het leven maar als jonge vrouw droom je hier toch over. Ook stel je je ouders voor als grootouders. Hoe zullen ze hun kleinkinderen vertroetelen? Maar ook denk je na over in hoeverre je je eigen opvoeding wil meenemen in de opvoeding van je eigen kinderen en welke zaken je anders wilt doen.

Midden 30 heb ik met mijn partner een prachtige zoon mogen krijgen. Een kind waar ik super van geniet en trots op ben.  Maar het plaatje wat ik vroeger had en de vragen die ik me daarbij stelde zijn nu toch heel anders. Niet alleen doordat ik pas op latere leeftijd moeder werd maar ook omdat ik moeder ben geworden zonder dat mijn moeder dit meemaakt.

Verlies van dierbaren heeft gevolgen voor je verdere leven en emoties. Alles moet een plekje krijgen maar bij elke levensfase komt het gemis toch weer naar voren en daarbij zullen mijn vragen nooit beantwoord worden. Naast het gemis van het delen van de vreugde van de positieve test, het groeien van je buik, het samen zwangerschapskleding kopen of babyspullen komt daar ook het gemis van het oma zijn voor je kind. Hoe was ze geweest als oma? Hoe zou ze tegen mij aangekeken hebben als moeder?

Nu ben ik in de gelukkige omstandigheid dat mijn zoon een geweldige oma heeft gekregen in de vorm van de nieuwe partner van mijn vader. Voor hem is zij zijn oma. Een geweldige oma! Maar dit neemt niet weg dat ik een andere oma voor hem mis.

Daarbij komt ook de vraag hoe ik dit later aan hem wil vertellen. Mijn gemis is niet zijn gemis. Dit is mijn emotie en ik moet het voor hem niet te moeilijk maken. Hoe moet je hier verstandig mee omgaan?

 

malinili's avatar
11 jaar geleden

Wat moeilijk lijkt me dat. Wel fijn voor je zoontje dat hij wel een lieve oma heeft, maar je eigen moeder zou natuurlijk heel anders zijn. Mijn moeder heeft niet lang meer te leven volgens artsen en wij denken aan een 3e kindje, al schuiven we dat vanwege alle emoties op de lange baan, maar het zou kunnen dat ik ooit in hetzelfde schuitje zit als jij. Ik wens je heel veel sterkte en vind het heel goed dat je hier een blog over schreef.

eva_groenendijk's avatar
11 jaar geleden

Knap dat je dit op een blog zet. Ik ken de situatie niet persoonlijk, maar ik zou ook op een leeftijd als je zoontje het zal snappen hem uitleggen dat hij nog een oma heeft.

Vonnie86's avatar
11 jaar geleden

Mooi omschreven hoor! Wat je al zegt, het is jou gemis en je zoontje weet niet beter dat de nieuwe partner van je vader oma is. Als zij hem lekker kan vertroetelen enz... Toch kan ik begrijpen dat je wilt weten hoe het anders was geweest. Mijn moeder leeft dan weliswaar nog maar is voor de helft verlamd en heeft afasie vanaf mijn 1ste jaar dus ik vraag mij ook wel eens af hoe het er anders uit had gezien als dit niet was gebeurd. Maar tegelijkertijd probeer ik wel te kijken naar wat er wel is en mij daarin te vinden. Er zijn altijd onvoorziene situaties die we niet hadden in ons toekomst beeld en het neemt het verdriet dan ook niet weg. Hopelijk lukt het je dan ook om het een plek te geven en vooral te genieten dat je vader en je zoon met deze vrouw gelukkig kunnen zijn als partner en oma en voor jou als stiefmoeder.

ilsedepielse's avatar
11 jaar geleden

Hier ook hetzelfde verhaal. Mijn moeder overleed toen ik 18 was. Nu ben ik inmiddels 27 en heb ik 2 schatten van een kinderen. De oudste is inmiddels 2,5 en zij heeft nu 4 oma's! De nieuwe vrouw van mijn vader, de moeder van mijn vriend, een hele goede bekende en mijn eigen moeder. De laatste kent ze alleen van foto's, maar ze weet precies wie het is. Op bepaalde momenten is het megamoeilijk, maar voor mijn kleintjes is het in ieder geval geen gemis waar ze weet van hebben.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Cc?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.