Moederdag 2022

08.05.2022 - mijn eerste moederdag. Eentje die ik mij heel anders had voorgesteld. Ik had nu met een dikke toeterbuik moeten dromen over hoe jij er over een paar weken zou zijn.

In plaats daarvan hebben we inmiddels al kennisgemaakt, vlug wat herinneringen gemaakt en alweer afscheid van je moeten nemen.

Het lastige is dat het leven gewoon verdergaat. Ik krijg ook dikwijls de vraag: “En, hoe is het nu met je? Gaat het alweer een beetje?”

En natuurlijk, de scherpe randjes gaan er langzaam vanaf. En natuurlijk, deze vragen zijn goed bedoeld. Ik probeer mij ook zoveel mogelijk dat in mijn achterhoofd te houden. Maar het liefst wil ik zeggen: NEE. Ik mis mijn kind. Ik mis mijn buik. Ik mis het zwanger zijn en alles rooskleurig te zien.  Ik ben aan het overleven, niet aan het leven.

En dan heb je nog moederdag. Al dik een week vliegen de reclames, folders met aanbiedingen, emails, posters etc. je om de oren. Moederdag is natuurlijk mega commercieel. Als jij er nog niet geweest was en ik gewoon nog zwanger was hadden we waarschijnlijk nauwelijks aandacht hieraan besteed. In onze ogen is moederdag iets waarbij de kindjes een mooi knutselwerk maken en een lekker verwen ontbijtje voor mama maken. Maar ja, ik heb een kind die er niet is. 

Mijn vriend wist dat ik het heel erg moeilijk had afgelopen week in aanloop naar moederdag toe. Heel lief heeft hij voor mij een uitgebreid ontbijt gemaakt, me in de watten gelegd en een geurtje gekocht. Het deed me erg goed dat verschillende vrienden, vriendinnen en zelfs mensen uit onverwachtse hoek aan me gedacht hebben door een berichtje te sturen. Ik kan niet zeggen dat ik het droog gehouden heb, maar ik heb geen verschrikkelijke dag gehad. De dagen er naar toe vond ik moeilijker.

Voor nu maar hopen dat mijn volgende moederdag met een levend kindje op deze wereld is, geboren of nog in mijn buik… ik teken er beide voor.