Onaardig of zelfbescherming

Vandaag hadden wij vrienden op viste. Het is een vriend van mijn man van vroeger en zijn bijna vrouw. We spreken 1 keer in de paar weken met hun af om samen pizza te eten. Zij hebben 2 kinderen, een jongen en een meisje. Redelijk even oud als onze jongens. Ze gaan trouwen over iets meer dan een half jaar. Enthausiast kwamen ze over de voorbereidingen praten. De kindjes samen aan het spelen en wij aan de tafel met een drankje, gezellig aan het kletsen over de bruiloft. Op een geven moment kwam de kleding voorbij. Mijn vriendin had een hoop jurkjes uit gezocht voor haar dochtertje. Ze opende de site om ze aan mij te laten zien. Ik zag allemaal roze en witte jurkjes. Ik vond het moeilijk, ik durfde eindelijk eens voor mezelf op te komen. Ik zei haar vrijwel direct: sorry, ik vind het moeilijk om hier naar te kijken op dit moment. Ik zit niet zo lekker in mijn vel. Ik ken mezelf, als ik wel naar al die leuke jurkjes had gekeken had ik de hele avond op de bank zitten nadenken hoe leuk het wel niet had geweest als wij ook een meisje hadden gehad bij onze bruiloft. Nu zei ze direct; oh dat snap ik wel hoor geen probleen en het onderwerp veranderde vrijwel direct. Even twijfelde ik aan mezelf. Had ik dit wel moeten zeggen? Had ik niet gewoon even mee kunnen kijken?

 Nee ik heb nu even aan mezelf gedacht. Met dit soort dingen blijft het lastig. Er zal vast een tijd komen dat ik dit wel kan maar op dit moment ben ik daar nog niet aan toe. 

Ik was stiekem een beetje trots op mezelf dat ik kon aangeven dat ik het lastig vond.