Tijd vliegt, tijd kruipt...

Lieve Jayden, mijn mooie zoon,

wat gaat de tijd toch snel.

Lang moest ik alles voor je doen,

maar nu doe je “het allemaal zelf wel”.

Over 3 1/2 maand ben je jarig,

alweer vier jaar oud word je dan.

Dan ga je naar de basisschool,

BASISSCHOOL... daar snap ik echt niets van.

Want als ik mijn ogen sluit,

lijkt het toch écht.

De dag van gisteren,

dat je op mijn borst werd gelegd.

Maar dan plotseling, heel opeens,

is het zomaar vier jaar later...

En wat een kereltje ben je toch,

slim, heel ondernemend, lief en ja: ook best stout.

Met een enorm eigen persoonlijkheid,

en een hartje van goud.

Gelúkkig kruip je ook nog altijd,

graag tegen mij aan.

Krijg ik fijne, zachte kusjes,

en houden we van elkaar van hier tot aan de maan. (En weer terug)

Lieve Anne & Lotte, mijn mooie dochters,

is het écht alweer langer dan vijf jaar geleden?

Dat ik jullie -zo fijn- in mij droeg,

maar dat jullie daarna de onmogelijke strijd hebben gestreden.

Volgende maand zouden jullie 5 1/2 jaar oud zijn,

echte dametjes, en vast net zo ondernemend als jullie kleine broer.

Ik vraag mij vaak af; hoe zouden jullie nu zijn?

Mooie blonde haartjes, lieve ogen en toch ook ondeugend én stoer.

Als ik mijn ogen sluit,

voelt het écht.

Er kunnen toch geen járen tussen zitten,

tussen nu en al het onrecht!?

Maar dan toch, blijkt het waar,

het was niet gisteren dat ik jullie zo levendig in en bij mij voelde...

Komen jullie soms bij mij langs?

Zijn jullie de vlinders die bij bepaalde gedachten verschijnen?

Zien jullie dat mama jullie mist en altijd meedraagt?

Nóóit zullen jullie uit mijn (ons) leven verdwijnen.

Want in mijn gedachte, in mijn hart,

zijn jullie er áltijd bij.

Hou van jullie van hier tot aan de maan (en weer terug),

áltijd horen jullie erbij.

#loveisallaround #togetherforever #untillwemeetagain #proudmomofthree #son #daughters