1 jaar geleden
Twee foto’s, zelfde persoon en toch anders.
Het leven voor en na een herseninfarct
Dit is mijn eerste blog betreft mijn herseninfarct, ik zal jullie proberen mee te nemen in mijn belevenis en gevoel hier in.
Foto 1 - Ik trainde pittig deed ik al jaren, deed graag mee met mud masters 12 of 16KM minimaal en was mij aan het voorbereiden voor meerdere challenges.
Foto 2 - Paar maanden na de infarct met onze pup Lilo, een heerlijke afleiding en wandelmaatje :)
Ik ben Paulien, nu 38 jaar moeder van drie meiden en vorig jaar gebeurde er iets wat onze en vooral mijn leven compleet overhoop heeft gegooid.
Ik trainde ong 5 dagen per week, hadden een prachtig oefenrondje mee gekregen voor een challenge waar mijn hart sneller van ging kloppen. Kamp van Medemblik (een training gebaseerd van Kamp van Konings Brugge oftewel een special forces training)
De dag 10 april 2022 kwam al gauw dichtbij, het was 7 April de tweede keer dat ik dat trainingsrondje deed om mijn tijd te verbeteren en beter gecontroleerde bewegingen maakte. Het rondje bestond uit 5 rondes - hardlopen - walking lunges - opdrukken - sit ups - optrekken en burpees. Ging veel beter en de tijd scheelde zeker 4 min. Ik ben dus tevreden naar huis gereden, nergens last van. Thuis lekker uitwasemen en een shake pakken om daarna lekker te douchen en mij klaar te maken voor een belangrijk gesprek over onze dochter die mogelijk van school zou gaan veranderen.
eenmaal onder de douche begon ik pijn te krijgen in de schouder en nek, op zich weinig alarmerends. Eenmaal in het gesprek begon mijn hele linkerkant de tinetelen/branden en werd ik naar. Ik ga staan, gesprek even op pauze vraag mijn man of alles nog goed zit. Niks bijzonders dus ga zitten en ronden dat gesprek af. Mijn man ging naar zijn werk dus ik vang de kinderen op maar heb nog even rust. Mijn hoofd lijkt zowat te zwaar op mijn nek en weet mij geen houding te geven.
Mijn meisje Salomé komt aan met het busje - samen halen we Eleora op van school en al terug lopend bedenk ik mij dat ik toch echt zo de huisarts even bel.
Zo gezegd zo gedaan - alles uitgelegd aan de assistente, die vroeg of ik niet gewoon te hard sportte, maar zou overleggen met een huisarts die aanwezig was. Wordt dus terug gebeld - neem maar extra pijnstillers wordt van vanzelf beter....
