Snap
  • Mama
  • Juliëtte
  • #nooitmeercompleet
  • #ditisbabysterfte

Vier jaar zonder jou

Ik sluit mijn ogen en er flitst van alles als een film voorbij…. Ik zie Juliëtte* voor mij net na haar geboorte. Lief, klein, onschuldig en vooral fantastisch mooi. Wat kijkt ze ongelofelijk wijs de wereld in. Het is net of de tijd stil staat. Ik kijk naar haar en neem haar in mijn op. Ik wandel in gedachten door de weken dat ze heeft geleefd. Een slecht film met een nog veel slechter eind. Het had zo anders moeten zijn. Het is vier jaar, oftewel 1461 dagen, geleden dat ik je voor het laatst zag. 1461 dagen geleden dat ik afscheid moest nemen van Juliëtte’s lichaam. Mijn gedachten dwalen af en ik vraag mijzelf hardop af wanneer ik zal stoppen met het tellen van dagen… wanneer het zal overgaan in weken, op dat moment realiseer ik mij dat ik ook precies het aantal weken weet dat Juliëtte er niet meer is, 208 weken…. Bijna 209… hoelang kan je blijven tellen… wanneer ga je spreken over jaren? Jaren voelen zo lang… alsof het langer geleden is dan dat ik het ervaar, maar wanneer zou het gevoel in overeenstemming zijn met de tijd… Ik weet niet of dat ooit het geval zal zijn. Kon ik de tijd maar loslaten….maar helaas ik ben daar (nog) niet. De maand mei was zwaar. Heel erg zwaar. Ik ben bijna opgelucht dat het erop zit zodat ik hopelijk weer kan gaan bouwen, maar bouwen aan iets wat iedere keer weer net zo hard afbrokkelt is moeilijk. Ik weet namelijk dat het weer gaat instorten, zonder dat ik er zelf invloed op heb. Mijn hart doet pijn, mijn lijf voelt zwaar en soms lijk ik weg te zakken in mijn gemis. Wat ben ik op dat moment toch dankbaar voor mijn levende kinderen en die mij iedere keer weer omhoog lijken te trekken met een mooie opmerking of gewoonweg een onschuldige knuffel zonder dat ik iets hoef uit te leggen.

SanneVeldhuijzen's avatar
4 jaar geleden

Och lieve mama wat een nare reactie. Ik probeer mensen die dat soort dingen altijd uit te leggen dat het niet uit maakt of ik haar foto zie of haar naam hoor want dat ik echt wel weet dat ze dood is, dat dat niet confronterend is, alleen dat ik er ontzettend verdrietig over ben. Weet je, misschien ben je er nooit aan toe dat de foto daar weggaat en dat is gewoonweg helemaal oké. Jouw kind, jouw verdriet, jouw rouw. Iedereen krijgt zijn eigen rugzakje van verdriet en helaas zit deze in de jouwe en in de mijne en wat voelt het ontzettend oneerlijk dat wij onszelf daarover moeten verantwoorden. Veel sterkte lieve mama!

Flower_3110's avatar
4 jaar geleden

Is wat hè?! Leef met je mee❤️Herken het zo😔 ik ben benieuwd wanneer het minder erg gaat voelen in mijn hart... 💔 Laatst zei iemand dat ik de foto van mijn zoon beter uit de auto weg kon halen. Want dan word ik er niet steeds mee geconfronteerd😟 ik ben daar nog lang niet aan toe na drie jaar🤷🏻‍♀️ Misschien wel nooit🤷🏻‍♀️

Lyoness's avatar
4 jaar geleden

Ik denk nog vaak aan jullie, Sanne ❤

's avatar
4 jaar geleden

🙏🏼

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij SanneVeldhuijzen?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.