What's wrong with me????

Ik sta op het punt om te gaan douchen, zodat ik een keer op tijd naar bed kan gaan. Een keer een goede lange nachtrust zal me goed doen. Maar niets van dat, voordat ik het door heb lig ik in mijn nakie op bed te huilen. Ik voel me hulpeloos, machteloos en niet begrepen. Ik weet zelf niet eens meer wat ik met mezelf aan moet en begin me serieus af te vragen hoe ik mijn kinderen in godsnaam op een goede wijze op kan voeden als ik zelf in zo'n erbarmelijke staat bevind. 

Allerlei gedachten flitsen weer door mijn hoofd en maken de situatie alleen maar erger. Snel probeer ik me te herpakken en begin op mijn telefoon te googlen naar hulp bij depressie in mijn woonplaats. Al zoekende bedenk ik me of het wel om depressie gaat. Ik ben al bij twee verschillende behandelaars geweest en voel me na ruim anderhalf jaar nou niet echt geweldig. En weer vloeien de tranen.... WHAT'S WRONG WITH ME???? Waarom kan ik ook niet gewoon 'normaal' functioneren? Waar, en voornamelijk, welk steekje zit er nu bij me los??? Graag zou ik NU iemand willen bellen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed wie...

En dat maakt me nog verdrietiger dan ik al ben. Daar zit ik dan.... Over de dertig en wat heb ik nu van mijn leven gemaakt? Als een zielig hoopje mens zit ik, nog steeds in mijn nakie, op bed te huilen. Realiserend dat dit probleem al langer speelt dan ik dacht. Al jaren geleden ben ik op sociaal vlak al minder actief geworden, met als gevolg dat mijn sociale kring niet al te groot meer is. Qua werk ben ik zoekende en ook mijn relatie staat momenteel, door mijn situatie, flink onder druk. Ook leg ik de lat ontzettend hoog voor mezelf en heb dan ook de neiging om mezelf te vergelijken met bepaalde personen en dan vooral om mijn eigen nadelige kanten aan te kunnen wijzen. 'Zie je nou wel?'

F*ck, ik heb hulp nodig. En snel! En de goede hulp! De hulp die me echt helpt! NU! Morgen maar braaf de huisarts bellen voor wederom een afspraak. En bovendien krijg ik het ook een beetje koud zo in mijn blootje.....