7 jaar geleden
Met tranen gaan wij weer verhuizen
Mijn 10e verhuizing, en mijn derde verhuizing waar ik jou meeneem in mijn hart, en jou spulletjes die ik gekoesterd heb.
Daar ga ik dan weer, wat ben ik het toch zat om te verhuizen!
Ik loop naar de 4 dozen met de spulletjes die voor mijn kleine meid waren. Ik zie er nu al tegenop maar ik moet ze toch weer gaan inpakken. Dus daar ging ik.
De eerste doos gaat open, en ik breek gelijk weer. Jou mutsjes, jou romertjes en jou eerste jasje. Ik begin aan de eerste doos, en oef wat is het weer zwaar. Terwijl dit al weer de 3e keer is dat ik dit doe. Na de eerste doos moet ik even een hap lucht nemen. Nog 3 dozen te gaan...
Oké ik kan dit, de tweede doos gaat open, en ik zie de knuffels die ik voor jou gekocht heb, en die jou vader voor jou gekocht heeft. Wat wou ik graag dat mijn meisje daar mee kon knuffelen! De grote Nijntje knuffel, hij ligt nu bij mij in bed. Tranen over mijn wangen maar ook de 2e doos is gedaan. Het lukt me wel denk ik.
De derde doos gaat open, en dan schrik ik... Daar zitten de foto's van mijn meisje haar echo in, de schoentjes waarmee ik en jou vader misschien de zwangerschap bekend wouden maken. Ik heb een half uur naar de echo foto gestaard, en hem toen maar in een envelop gedaan. Ook de koffer in. Oké de derde doos is gelukt. Nu de allerlaatste...
De vierde doos gaat open, en mijn gedachtes slaan op hol. Bij elke kledingstukje dat ik oprol denk ik aan jou. Hoe je nu geweest zou zijn, Je zou al anderhalf jaar oud zijn. Dit zou jou 2e kerst zijn geweest en jouw 2e oud & nieuw.
De tranen stromen over mijn wangen, maar ik ga verder met de laatste doos. Na dat ik alle kleertjes uit de 4e doos heb opgerold en in de koffer gestopt mis ik jou het meeste. Mijn lieve kleine ster.
Ik vraag me vaak af of ik alles wel verwerkt heb, maar ik heb nooit een idee hoe ik daar achter moet komen. Nog steeds schrijf ik gedichten over mijn kleine lieve meid. Mijn sterretje aan de hemel. Nu is de zoektocht naar verwerking begonnen, maar eerst dit avontuur';
Daar gaan we dan weer, jij verhuist mee in mijn hart en jou herinneringen in een koffer....
Hopelijk kunnen wij nu blijven op een plek, geen verhuizingen meer!
mamavster
bedankt voor de lieve reacties , die kan ik zeker gebruiken deze week !
Sinny
Oh lieffie...ik wil je een digitale knuffel geven. Heel veel liefs, want het gemis blijft. Ook al gaat het scherpste randje eraf.
Damaya
Weet hoe je je voelt en dat is zwaar k**, het is mij meerdere keren gebeurd, zelfs 1 x met 18 weken en hoewel ze voor de wet niet bestaan, wil dat niet zeggen dat het voor ons, en vele andere vrouwen, zomaar ff iets was. Nee het was jouw of ons kindje dat niet mocht zijn..... Ik denk er nog altijd aan, terwijl ik toch nog 2 zoons heb gekregen, maar vergeten doen we onze sterretjes nooit. Sterkte xxx