4 jaar geleden
Help! Waarom eet mijn kind niet meer?
Het zal vast veel ouders overkomen: een kind dat rond de eerste verjaardag ineens eten weigert. Maar hoe ga je daar nou mee om? Ik had in ieder geval geen idee! Het werd een slopende tijd waarin ze elke maaltijd weigerden en niets goed genoeg was. Pfoe, waar was mijn makkelijke tweeling ineens gebleven?
Vanaf dag één was onze tweeling ontzettend hongerig. Waarschijnlijk omdat ze samen in de buik gezeten hadden en hierdoor toch wat achtergebleven waren in hun groei. Dat begin was best lastig, want borstvoeding voor twee hongerige baby’s kreeg ik niet voor elkaar en ik moest al snel bijvoeden met de fles. Lang verhaal kort: aan eetlust geen gebrek!
Ik was zó blij met mijn kinderen die zo lekker alles aten. Ook de hapjestijd van 6 tot 12 maanden ging bij ons vlekkeloos. Geen geklaag, lekker eten. Hoppa, alles ging erin! Dat had ik maar even mooi voor elkaar.
Maar blijkbaar verandert dat. Had iemand mij hier even voor kunnen waarschuwen? Nadat de kinderen hun eerste verjaardag gevierd hadden werd namelijk alles anders. Of het nu de tandjes waren of de levensfase, god mag het weten, maar (avond)eten werd plotseling een fikse strijd. Zowel potjes als zelfgemaakte maaltijden gingen er niet meer in. En als het dan eindelijk de goede kant op ging, werden ze ziek en was het weer helemaal mis.
Wat een zware omslag is dat! Je wilt je kind natuurlijk niet met honger naar bed laten gaan, dus dat eeuwige mama-schuldgevoel borrelt gelijk weer op. Omdat je niet precies weet hoe veel je kind per dag écht nodig heeft, probeer je er toch maar wat happen in te proppen. Dan hebben ze in ieder geval iets van voedingsstoffen binnen, toch? En dan krijg je nog het volgende dilemma: zal ik er dan toch maar een flink toetje achteraan geven? Of een lading broodjes, zodat ze wel íets gegeten hebben? Worden ze vannacht tenminste ook niet wakker van de honger. Maarja, dan willen ze dat morgen en overmorgen natuurlijk ook. Keuzes, keuzes...
Er zat voor ons maar één ding op: we moesten gewoon toegeven aan de situatie, hoe moeilijk dat ook is. Aten ze niet, dan aten ze niet. Wilden ze wel een broodje in plaats van groenten? Dan kregen ze brood. En dat heerlijke Danoontje ging er ook gewoon achteraan. En toen maar hopen dat het geen gewenning zou worden.
Het resultaat? We zijn nu zo’n twee maanden verder en ze smullen gewoon weer lekker alles op. Er zijn weer wat tandjes door en de ziektes zijn achter de rug. Je voelt hem al aankomen: het was gewoon een fase! 😊
sharon_walsmit
Haha het kan zomaar omslaan hè! Dat maakt het wel altijd een uitdaging... 😅 Hopelijk eet ze snel weer wat makkelijker!
sharon_walsmit
Oei, dan heb ik nog een lange weg te gaan! 😂 😨
Life of 5
Hier ook een dochter die tot aan haar derde jaar alles at. Maar sinds dien is het een drama ze is inmiddels 6 en het gaat nog steeds met vallen en opstaan! 😨
anoniem2017
Die fase komt nog vaak terug. Eten is de enige strijd die je als ouder echt niet kunt winnen. Hier is niet eten, niet eten en ook geen brood of toetje. Als ze echt honger hebben eten ze wel iets. Inmiddels zijn ze 9 en 11. En het gezeur is er niet minder om 😂 Ben al gewaarschuwd dat zodra we volgend jaar in de pubertijd met de oudste komen wij waarschijnlijk een bouwvakker aan tafel krijgen 😂 Maar ik ben benieuwd avondeten is niet zijn favoriet