Laatste keren

Alles deze dagen staat in teken van 'laatste keer'. Laatste keer iets doen terwijl mijn kleintje nog veilig in mijn buik zit. Waarom laatste keer? Omdat er een keizersnede gepland staat dus ik weet wanneer m'n kleintje gaat komen.

Laatste keer gaan werken, laatste keer mijn collega's zien, laatste keer mijn hobby gaan uitoefenen, laatste keer iets zorgeloos gaan drinken op café met mijn vriendinnen, laatste keer sporadisch een uitstap maken, laatste keer dit en laatste keer dat. Nooit gedacht dat ik deze 'laatste keren' zo intens zou beleven. Zeker omdat ik altijd heb gedacht dat we er met twee voor zouden staan en dat die 'laatste keren' minder hard zouden zijn omdat we elkaar hadden.

Het is oo doodeng om te denken dat ik binnenkort een kindje op de wereld zal brengen, een nieuw levend wezentje. Doodeng om te beseffen dat mijn leven, zoals ik het 31 jaar gekend heb, drastisch zal veranderen. Doodeng omdat je niet weet wat het leven op mijn pad zal brengen. Doodeng om dit alleen te doen.

Ik blijf maar verkondigen aan iedereen dat er wel een reden is waarom ik vandaag dit kindje bij mij heb en waarom ik zijn mama mag zijn en waarom ik deze zwangerschap ervaren zoals ik het ervaren heb. En daar moet ik mij aan vasthouden. Dat alles gebeurd met een reden.