Snap
  • Kind

Bezoekje CB met schaamrood op de kaken

3 jaar alweer! Mijn kleine vent. Wat is dit jaar toch weer omgevlogen.

Het voelt alsof we vorige week zijn tweede verjaardag nog vierden en nu stonden er alweer 3 kaarsjes op de taart.

Wat dus ook al weer een jaar geleden was, was het bezoekje aan het consultatiebureau.

Twee weken terug kregen we dus weer een oproep voor een check-up en de ogentest.

Zoals de arts vorig bezoek aangeraden had zijn we van te voren even gaan oefenen met de plaatjes. Maar meneer had daar keer op keer weinig zin in. Na welgeteld 2 minuten was hij het zat en legde ik het maar weer op zij. Hij kende alle woorden allang dus het zou geen probleem moeten zijn.

Tot de afspraak daar was en hij dus eigenlijk even mee moest werken...

Maar helaas, waar ik al bang voor was gebeurde ook, en nog 10 keer erger ook.

We begonnen met een algemeen praatje, waarbij de kleine man gewoon lekker zijn eigen gang ging en zolang hij mag doen wat hij zelf wil gaat dat uiteraard goed. Het luisteren naar hart en longen vond hij ook nog oke. Maar toen kwam de ( door mama gevreesde) ogentest.  Hij moest bij mij op schoot gaan zitten met zo'n brilletje op en de jeugdarts wees plaatjes aan die hij moest benoemen. Plaatje 1 : Sleutel!  Die ging goed ( pfieuw hij werkt mee) Plaatje 2 en 3 gingen ook goed. Maar bij plaatje 4 merkte ik dat hij er genoeg van kreeg. 

Voor alle plaatjes die daarna werden aangewezen begon hij gekke woorden te verzinnen. Zoals poepeend ( poep is de laatste tijd zijn lievelingswoord) oebeliewoobie ( gekke niet bestaande woorden), sleutelkan ( samenvoegsels van twee plaatjes). Vervolgens trok hij de bril iedere 2 seconden van zijn neus. En daarna vertelde hij de arts doodleuk, dat hij het maar een stom spelletje vond en dat hij er echt geen zin meer in had.

Toen ook de arts het niet meer zag zitten, besloot ze dat we het dan volgende maand nog maar eens moesten proberen. Waarop zoonlief zijn commentaar gaf: Oh maar ik ga dat nooit weer doen hoor! Ik vind het een stom spelletje. Ik doe het niet!

Fijn dat dat alvast duidelijk was. Langzaam begon ik me opgelaten te voelen door zijn toch wel brutale uitspatting.

Maar goed, het consult ging verder. Hij moest een lijn tekenen op papier ( nadat hij eerst 3 keer de benen had genomen) . "Nee dat doet ik niet, geen zin in en ook niet leuk". Een puzzeltje dan. "Nee nee nee , geen zin in".

Nog heel even probeerde de arts hem iets met de blokjes te laten doen, maar ook daar wenste mijn peuter niet aan mee te werken.

Uiteindelijk verliet ik behoorlijk opgelaten de spreekkamer. 

Maar "meneertje eigenwijs" was nog niet klaar met zijn  tirade. Hij begon de kindjes in de wachtkamer haarfijn te vertellen dat je daar binnen echt stomme spelletjes deden, die echt niet leuk waren en die hij zeker nooit ging doen.

Vervolgens vond hij het nog nodig om een meisje van amper een jaar te vertellen dat ze echt niet moest denken dat ze zijn speelgoed af kon pakken.

En hij moest ook nog even van zich laten horen toen ik aankondigde dat we naar huis gingen.

 

Het schaamrood op mijn kaken dus! En het ergste is dat hij normaal helemaal niet brutaal is. Oke, hij heeft altijd wel zijn mondje bij zich hoor. De ene bijdehante uitspraak na de ander vliegt je om de oren, maar nooit echt brutaal. En lelijk doen naar andere kindjes zonder aanleiding doet hij ook eigenlijk nooit. 

 

Nu kan ik er wel enigszins om lachen. (De CB-arts vond het stiekem trouwens ook best amusant, want ook niet echt hielp. Want dat heeft hij natuurlijk meteen door.) Maar op dat moment was ik behoorlijk geïrriteerd. Had hij nu niet gewoon EVENTJES mee kunnen werken.

Nu moeten we dus binnenkort weer. De herkansing. Wordt vervolgd! 

 

 

fab27's avatar
11 jaar geleden

Jeah!!! Hij is vandaag met oma naar het CB geweest voor de herkansing en geslaagd!!! De arts was zelfs vol lof omdat hij het zo goed deed. We hadden hem wel een klein cadeautje in het vooruitzicht gesteld. En die heeft hij meer dan verdiend! Gelukkig!!

Heeylena's avatar
11 jaar geleden

hahahaha, je hebt echt een heel bijhandje thuis!! Maar idd een ander lacht er hartelijk om terwijl jij zoiets hebt van....ehh van mij hoeft dit niet zo! Help?! Ik zeg altijd maar zo, meer dan je best kun je niet doen!

fab27's avatar
11 jaar geleden

Oh ja dan moet je je zeker opgelaten hebben gevoeld zeg! Vreselijk.... Achteraf wel om te lachen maar op dat moment kun je wel door de grond zakken. Ik had ook zo'n soort momentje bij de slager. HIj had net een krentenbol in zijn handjes, toen ik bij de slager moest zijn. Hij was toen bijna 2 denk ik. Hij begon meteen om worst te vragen waarop ik zei dat het niet netjes is om er om te vragen en dat hij ook nog een krentenbol had. Waarop hij met een grote boog zijn krentenbol over de toonbank naar de verkoopster smeet en zei: Zo , nu mag ik wel worst he?

Heeylena's avatar
11 jaar geleden

Hai, hier heb ik een soortgelijk verhaal gehad, wel van iets kortere duur maar wilde het toch delen toen ik je stukje las!! Mijn zoon is inmiddels 12. Maar toen hij anderhalf was zijn ik en mijn toenmalige vriend uitelkaar gegaan, op goede voet overigens! Ik heb René gekregen toen ik net 20 was. Ik kom uit een gezin van 6 waarvan ik de oudste en heb het een en ander meegemaakt waardoor ik snel "volwassen" was. Anyway, van huis uit leren we alsjeblieft en dankjewel, met twee woorden spreken, met u aanspreken, fatsoenlijk blijven etc. Thuis waren we losgeslagen maar toch buitenshuis kreeg mijn moeder altijd complimenten over hoe fatsoenlijk wij wel niet waren... Dus als je dan zelf kindjes krijgt dan zet je die traditie voort! Tenminste ik wel. René kon al heel vroeg praten en ook duidelijk. De opa en oma van René (ik noem ze niet mijn ex schoonouders want ik kwam daar als 3 jarig meisje dus deze mensen zitten in mijn hart, maar das een heel ander verhaal!) hebben twee zoons, de vader van René en zijn oudere broer. Toen zijn oudere broer wat groter was heeft hij een keer het woordje (en sorry voor mijn taalgebruik) Kl**tzak opgevangen, alleen zei hij het niet op de juiste manier maar was het Kokkak en dat vonden ze allemaal hilarisch... toen René dus wat groter was en begon te praten vonden ze het ook hilarisch om hem dat woord te leren in de hoop dat dat ook verkeerd uitgesproken werd... maar helaas René zei het in 1 keer luid en duidelijk. René was een jaar of twee en we waren boodschappen aan het doen. Bij de bakker kreeg hij een stukje brood. De wat oudere mevrouw achter de balie zei alsjeblieft en voor mij was het eigenlijk de gewoonste zaak van de wereld dat er automatisch vanuit René dank u wel zou komen.... Ja fout gedacht dus! Ik wachtte nog even en zei "wat zeg je dan?" zonder pardon kwam daar ineens "Kl**tzak" uit zn mond. Ik zei "PARDON?" en of het niet erg genoeg was kwam er daarna een tong naarbuiten met het welbekend sputter (scheet) geluid... Zowel ik als de mevrouw liepen rood aan. Ik omdat ik dacht, ja hoor die mevrouw denkt vast daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kinderen niet opvoed... tut tut tut.... misschien dacht ze dat wel helemaal niet maar ik zakte het liefst door de grond!! Ik nam het broodje uit René zn handen en gaf het terug. Ik haastte me uit de winkel en heb me nog best een tijdje rot gevoeld!! Zo zie je maar weer, met alle beste bedoelingen in de wereld, kindjes hebben toch ook een eigen wil! En soms komt die boven net als jij er echt niet op zit te wachten!!

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij fab27?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.