Een ziek kind, ga thuis maar rusten deel 2!

Met de woorden neem voor nu maar afscheid en we gaan ons uiterste best doen om dit te laten slagen, namen wij plaats in de RonaldMacdonald huiskamer van de kinderafdeling. De operatie duurde heel erg lang, maar uiteindelijk werden we gebeld met de woorden: jullie kunnen naar de verkoeverkamer komen, het is goed gegaan. Eenmaal op de verkoeverkamer zagen wij ons kleine knulletje dat inmiddels al zoveel was afgevallen op bed liggen. Hij had verschillende infusen met extra vocht en antibiotica gekregen, lag aan de beademing en had allemaal plakkers op zijn buik zodat ze alles goed konden monitoren.

ACUTE MASTOÏDITIS

We kregen de diagnose acute mastoïditis, dat is een ontsteking van het rotsbot achter het oor. De ontsteking was dus blijkbaar doorgeslagen naar zijn hersenen waardoor er een hersenvliesontsteking was ontstaan. Die koortsstuipen die hij eerder had, voordat hij in het ziekenhuis belandde waren dus helemaal geen koortsstuipen maar epileptische aanvallen. Doordat het zo drukte op zijn hersenen, kreeg hij deze aanvallen. Wat was ik boos, dat ons ziekenhuis ons zo vaak naar huis gestuurd had!!

OPERATIE

Ze hebben tijdens de operatie twee flinke pus abcessen weggehaald en het bot achter het oor schoongemaakt. Ook hebben ze er meteen buisjes ingezet zodat het pus en vocht goed afgevoerd kon worden.

Hij heeft verband om zijn hoofd gekregen en werd om de twee uur gecontroleerd. Ze keken dan in zijn ogen met een lampje en deden de controles. Op die momenten word je zo geleefd, de hele tijd komen er dokters aan het bed. Ze leggen je van alles uit en heel eerlijk, je volgt er op den duur helemaal niets meer van. Totdat we weer een volgend onderzoek hadden en er een bloedprop in zijn hersenen bleek te zitten, dit was ook weer even schrikken. Ze besloten dat hij twee prikken per dag kreeg in zijn bovenbeen. Dat waren een soort trombose spuiten die ervoor zorgden dat zijn bloed weer dun werd en het weer goed door zijn hersenen kon stromen. Verder hadden ze geconstateerd dat er te weinig rode bloedcellen aanwezig waren in zijn bloed. Mocht hij niet gaan eten dan zou een bloedtransfusie de enige oplossing zijn.

ZE KWAMEN TWEE KEER PER DAG MET EEN MANDJE VOL LEKKERS

Twee keer per dag kwamen ze langs met een mandje vol met marsen, M&M’s, KitKat etc. waar hij dan iets uit moest kiezen. Gewoon om weer aan te sterken omdat hij zoveel was afgevallen(8kg). Nou dat vond hij natuurlijk geweldig! Hij sliep heel erg veel, maar op de momenten dat hij er toch behoefte aan had ging die Snicker waarschijnlijk sneller naar binnen dan een boterham. En dat was ook de bedoeling om weer wat aan te sterken in de hoop dat die bloedtransfusie toch niet nodig was. Toch had hij er nog geen behoefte aan en kregen wij weinig tot niets naar binnen bij hem. De dokters kwamen ons uitleggen dat als hij nu niet zou eten, ze een sonde moesten aansluiten waardoor hij voeding kreeg toegediend. Op dat moment hebben wij echt tegen hem gezegd: jongen probeer wat te eten want anders krijg je weer iets wat je niet wilt hebben.

Na een aantal uur at hij eindelijk twee boterhammen en dronk hij een glas melk. Eindelijk had hij wat gegeten, wel met tegenzin maar hé…het zat erin!

Hij sliep op die dagen nog heel veel maar omdat hij steeds moest eten, sterkte hij gelukkig wel wat aan! Hij was al twee dagen koorts vrij en af en toe kwam er weer een klein lachje op zijn gezicht.

En dat doet je goed!! Eindelijk zagen we dat kleine knulletje weer een beetje lachen, in plaats van dat hij als een slappe zoutzak suf op bed lag te slapen.

IN BAD

Omdat hij een goede dag had mocht hij in bad. Dat vond ik wel erg spannend maar natuurlijk was dat ook wel weer een keer nodig. Hij nam een boot mee en heeft zelfs even gespeeld. Dat was zo fijn om te zien. Na het bad was hij weer erg moe en ging hij weer slapen. Begrijpelijk want echt aangesterkt was hij natuurlijk nog niet echt. Kijk eens naar die armpjes!! Als ik naar deze foto kijk krijg ik nog steeds de kriebels . 

EEN MAAND IN HET ZIEKENHUIS

We kregen te horen dat deze ups en downs erbij hoorde en dat het per dag verschillend zou zijn. En we er maar vanuit moesten gaan dat hij sowieso nog een maand in het ziekenhuis zou moeten liggen.

Natuurlijk lag hij daar het beste, maar wij hadden ook nog onze oudste thuis die vooral veel logeerde bij zijn opa’s, oma’s, tantes en ooms.

DE JUF VAN HET ZIEKENHUIS

Elke dag kwam de juf van het ziekenhuis even binnengelopen met de vraag of hij al behoefte had aan school. Want dat missen ze anders natuurlijk wel. Gelukkig zat hij pas in groep twee maar het is toch goed dat ze het proberen in het ziekenhuis. Na een aantal dagen had hij er eindelijk behoefte aan.

Dat hadden we echt niet durven dromen, maar hij had af en toe weer puf om te tekenen of een spelletje te doen. Natuurlijk was hij daarna weer bekaf en sliep hij weer uren. Maar dat deze momentjes steeds wat meer werden, dat was wel heel fijn om te zien. 

ZIJN ROTSBOT ACHTER HET OOR BLEEK ONTSTOKEN

Elke dag kwamen ze hem controleren, waaronder ook bij de hechting achter zijn oor. Elke dag opnieuw zei ik tegen mijn man: ik vind het er maar raar uitzien. Zijn oor ging steeds meer van zijn hoofd af staan en het vocht achter zijn oor hoopte zich steeds weer op.

De dokter zei dat het wel mee viel en probeerde het vocht er met een spuit uit te halen. Mijn zoontje schreeuwde het uit van de pijn en ik dacht alleen maar.. dit gaan we zo niet doen! Nadat ze het schoongemaakt hadden dacht ik dat het wel beter zou zijn. Maar mijn gevoel zei dat dit niet goed was. Ik ben foto’s gaan knippen zodat ik de verandering van zijn oor aan de kno artsen kon laten zien. En pas bij het zien van de foto’s gaven ze mij gelijk. Het vocht/ pus bleef zich ophopen en het moest eruit.

Omdat het eruit zuigen met een spuit niet lukten en er toch een behoorlijke bult zat hebben ze op dat moment nog besloten om mijn zoontje opnieuw te opereren. Wederom zijn ze via de zelfde snee achter zijn oor naar binnen gegaan. Hebben ze het rotsbot schoongemaakt en het vocht/pus weggezogen. Die operatie duurde niet zolang.. maar toch langer dan verwacht. 

HIJ STOPTE MET ADEMHALEN

Je kan naar de uitslaapkamer komen hij is geopereerd zeiden ze.

Ik kwam aan in de verkoeverkamer en daar lag hij aan de beademing. Er stonden dokters omheen en er werd gezegd ga maar even zitten.

Nou die gaan geen goed nieuws brengen dacht ik!

Ik ga zitten en krijg te horen dat hij twee keer is gestopt met ademhalen tijdens de operatie. En dat ze hem hebben moeten reanimeren. Dat hij iets langer op de verkoeverkamer moest blijven en aan de monitor moest liggen. Blijkbaar moest hij hoesten tijdens de operatie en tot twee keer toe stopte hij met ademhalen. Wat was dat schrikken! Hij was totaal niet verkouden maar dit was gewoon echt domme pech tijdens de operatie.

Gelukkig was de operatie verder goed gegaan en zag zijn oor er weer minder opgezwollen uit.

NA WEKEN IN HET ZIEKENHUIS, NAAR HUIS!

Na weken in het ziekenhuis mochten we eindelijk naar huis.

Wel met een picc lijn (lange lijn in zijn arm die doorloopt tot net boven het hart) waar het extra vocht en zijn antibiotica nog doorheen kwam.

Aangezien hij twee keer per dag geprikt moest worden in zijn been en de lange lijn bijgevuld moest worden met een zak nieuw vocht en nieuw antibiotica, kregen we kinderthuiszorg. Dat was super fijn!

Ook kreeg mijn zoontje thuis onderwijs, zodat hij niet veel van school zou missen. Ondanks dat hij natuurlijk nog erg veel sliep werd hij zo toch beetje bij beetje steeds meer de jongen die hij hiervoor was.

Het was een hele nare tijd voor onze familie en dat ook nog eens rond het sinterklaasfeest en de feestdagen. Maar toch heeft het academisch ziekenhuis ons top geholpen en zij hebben uiteindelijk het ziekenhuis avontuur zo leuk mogelijk proberen te maken voor hem.

We zijn nog regelmatig op controle geweest en op een ijzer tekort en licht gehoorverlies na is hij er helemaal gezond en wel vanaf gekomen.

Het is nu gelukkig weer een vrolijk lief knulletje en inmiddels zitten die acht kilo die hij kwijt was er ook wel weer aan.

Vind jij het leuk om ons te volgen we zijn actief op instagram @melanievanstiphoutt https://www.instagram.com/invites/contact/?i=ihz1uchqjdvr&utm_content=k9fim

<iframe frameBorder="0" src="https://mamaplaats.nl/iframe/badge.html?u_id=194024&b=large" style="width: 193px; height: 193px;"></iframe>