Ken je dit gevoel?

De hele tijd heb ik gedacht , of eigenlijk vertelde ik mezelf dat duurt nog Zo lang. We hebben eerst nog de zomervakantie.

Intussen zijn de weken ongemerkt voorbij gevlogen en zinkt de realisatie langzaam in … grote veranderingen zijn op komst.

Mijn kleine prinsesje , mijn sidekick , mijn schaduw , de andere kant van mijn klitteband … ze gaat straks naar de “grote meisjesschool”. En haar grote broer naat naar de nog grotere jongensschool. Ik moet echt even met het programma zien te komen hoor. Mijn hoofd is hier zo nog niet klaar voor.  Zoveel jaren ben ik thuismams en nu vliegt mijn jongste kuiken ook voor een groot dagdeel uit het nest. Thuis wil ze alles samendoen. Altijd. En als er tv / ipad gekeken wordt dan wel dicht tegen mama aan.

Eerlijk soms bloedirritant 😂 kan echt niets even alleen doen maar dit is wel wat ik ken , wat ik gewend ben , waar ik zo van houd.

Dit gaat zooooo stil en anders worden.

Zitten jullie in dezelfde situatie? Of is deze fase al voorbij? Hoe verliepen jullie eerste weken van eenzaamheid / vrijheid 🤭