Alleen...

Het is goed dat ik mijn zonnebril op heb, zodat ik een beetje kan maskeren dat ik vechtend tegen mijn tranen naar huis loop.

Vanochtend en eigenlijk de hele week gaat het niet zo goed met je. Je wordt snel boos of verdrietig en betrekt snel dingen op jezelf. .Je voelt je vaak alleen en niet begrepen. Je hebt op sociaal vlak best wel wat uitdagingen en je doet echt heel erg je best. Soms lukt dat, maar vaak ook niet. 

We proberen je daarin te helpen en te sturen, maar weten soms ook niet meer wat te doen en wat de goede aanpak is. En regelmatig besluipt me een gevoel van machteloosheid, onbegrip, maar ook eenzaamheid als ouder in deze situatie. Vandaag is zo'n dag...

De laatste tijd kun je ook niet meer zo vaak afspreken en dat merk je zelf ook, wat je alleen maar verdrietiger maakt. Twee 'vriendinnen' hebben het je behoorlijk moeilijk gemaakt de afgelopen anderhalf jaar en je bent zelf zo sterk geweest om met een daarvan helemaal niet meer mee om te gaan. De andere is soms wel aardig, zoals je dat dan zelf zegt, maar daar heb je ook niet zo veel aan. Je bent behoorlijk in de steek gelaten door deze twee meiden en dat heeft je vertrouwen een flinke deuk gegeven.

Je bent anders, zoals ze dat dan zeggen. En wij zeggen dan dat je mooi bent op je eigen manier en in ieders geval geen dertien in een dozijn. Maar dat is wel hetgeen wat het zo lastig voor je maakt, want het maakt het op sociaal vlak wel makkelijker als je dertien in een dozijn bent. Hoe krom dat dan ook is...

Er is een vermoeden van autisme en hoe meer tijd voorbijgaat hoe meer ik besef dat ik er zelf steeds meer van overtuigd raak dat dat ook zo is.

Het geeft een dubbel gevoel, want het zou fijn zijn als er een diagnose is en we de gepaste hulp kunnen gaan krjgen. Ondertussen beangstigd het me ook, omdat ik weet hoe moeilijk je het dan nog gaat krijgen.

Op dit moment roeien we met de riemen die we hebben, zolang we op de wachtlijst staan voor onderzoek, diagnose en hulp. 

Vandaag is er een sociale gebeurtenis op school en dat zijn net de momenten waarop je vastloopt. Zelf zeg je dat dit soort dagen altijd vervelend aflopen. Ik weet dat dat klopt, maar probeer je op te peppen in de hoop dat deze dag wel fijn gaat verlopen voor je. En ik hoop echt met heel mijn hart dat je straks vrolijk uit school gaat komen en een superleuke dag hebt gehad...