Ontroering, wreedheid en magie

De peuterpuber in mijn dochter besloot dat er niets leuks op tv te zien was, maar uit mocht hij ook niet. Tijdens het zappen bedacht ik me dat, als het toch alles fout was wat ik aan zette het maar iets educatiefs moest zijn. Het werd National Geographic, waar net een uitzending over insecten werd uitgezonden. 

De interesse was direct gewekt, want: "mama ik houd van beestjes". Er gleed een rups over een tak met stekels op de rug. Zo'n bijzonder geval had ze nog niet eerder gezien en ze zat gebiologeerd te kijken. Net toen ze zich af begon te vragen  wanneer de rups een vlinder zou worden ging hij zijn cocon in. En zoals dat gaat bij natuurfilms werd het proces in versneld tempo afgespeeld zodat de aandacht van de (jonge) kijker wordt vastgehouden. 

Al snel zagen we de vlinder uit de cocon tevoorschijn komen. De verwondering van mijn peuter werkte aanstekelijk en samen zaten we als betoverd te kijken naar zijn prachtige vleugels. Hij fladdert vrolijk het bos in en we zijn nog steeds verwonderd aan het kijken als plots het noodlot toeslaat. 

De vlinder heeft nog geen  minuut door de lucht gefladdert als hij pats, zo in een spinnenweb vliegt. Direct komt er een grote spin aan om zijn vangst te inspecteren. Geschrokken kijk ik opzij en zie dat twee angstige ogen me aankijken, de mondhoekjes gaan naar beneden en ik kan niets anders dan haar tegen me aantrekken. Luid snikkend ligt ze tegen me aan. En zachtjes wieg ik haar terwijl ik even hard slik. 

Deze ommezwaai kwam ook bij mij rauw op mijn dak en de emoties van mijn meisje raken me recht in mijn hart. Naarstig zoek ik naar troostende woorden om het leed te verzachten, maar het is zoals het is. Hier kan  ik niets mooiers van maken. Totdat er iets wonderlijks gebeurd. 

De spin die verlekkerd rond zijn prooi cirkelde voelde weerstand. Hij wilde de vlinder helemaal niet opeten. Niet omdat hij ineens berouw had gekregen, zo wonderlijk was het nu ook weer niet, maar omdat de vlinder giftige planten had gegeten toen hij nog een  rups was.  Nog nagloeiend van de toxische stoffen  was het niet zo'n lekker hapje als de spin had gedacht. Tegen alle verwachtingen in, gebeurd er iets magisch: de spin bevrijd de vlinder uit zijn web en de vlinder vliegt verder de wijde wereld in. 

Die bubbel van het magisch denken van mijn peuter is weer hersteld. Mensen kunnen met een  knuffel tot leven worden gewekt, pleisters en kusjes zijn het medicijn voor alle wonden en spinnen eten  geen vlinders, althans geen giftige dan, zo wijs is ze inmiddels wel geworden.