Soms erger ik me echt aan andere kinderen..

Om ons heerlijke weekendje af te sluiten, besloten we naar een binnenspeeltuin te gaan. Dit doen we eigenlijk net wat te weinig en de kinderen genieten er elke keer weer volop van.
Eenmaal binnen waren er 2 meisjes heel gelukkig en begonnen al meteen met spelen. Hun schoenen waren net op tijd uit, zo hevig waren ze. Ik ging de oudste achterna en vriendlief ging bij het peuter gedeelte zitten. Soms zochten we elkaar op en toen de jongste de peuter hoek beu was, begon ze het ook daar buiten te verkennen. 

Vriendlief ging even wat te drinken halen voor ons en ik ging even aan onze tafel zitten. De 2 meisjes waren op de trampolines en ik zat er dicht bij. Ineens komen er 2 jongens (jaar of 8) de trampoline opgestormd en beginnen expres hard te springen bij onze jongste (1,5 jaar). Ze valt elke keer hard neer en ze stoppen gewoon niet. Binnen no time stond ik er bij en een oma naast me keek me ook al aan van; waar slaat het op!?
Ik vroeg de jongens om even rustig aan te doen. Ze zeiden dat ze er af moesten, want ze wilde kunstjes doen. De oudste was al naar de kant gekomen en ging rustig in een hoekje bij mij zitten. De jongste lukte het niet, omdat de jongetjes gewoon verder gingen. De jongste begon te huilen, waarop ik even flink mijn mond open trok. Een vrouw achter me was me aan het aangapen, maar bleef rustig op haar stoel zitten. De jongens lachte er gewoon mee en ik heb snel mijn kinderen mee gepakt.

We gingen eten en vriendlief had ik het verhaal ook al even meegedeeld. Ik wijs ze aan en zie ze tot mijn verbazing bij de vrouw die me aan stond te gapen zitten. Ik vind het dan persoonlijk onbegrijpelijk dat je de kindjes dan niet even terecht wijst!

Even laten gingen de kindjes naast ons in het peuter gedeelte spelen. Wij waren nog even aan het eten en hadden zicht op de kindjes. We zien dat de jongens ook besluiten het peuter gedeelte binnen te treden en ze beginnen met plastic blokken in het rond te gooien, kinderen te trappen en te slaan. Ouders rukken massaal uit om hun eigen kind in bescherming te nemen. En wat doet de moeder van die 2 draken; helemaal NIKS! Ik kan veel hebben, maar vond deze kinderen toch echt ronduit onbeschoft. Een opvoeding ligt bij de ouders en als mijn kinderen iets doen wat niet kan, of wat een risico kan vormen, dan zal ik ze daar altijd op wijzen. Als mijn kinderen zo met andere kinderen om zouden gaan, ik zou het echt niet accepteren. Ik vroeg me hier een beetje af waar de opvoeding gebleven was.. Heb sterk de behoefte gehad om haar even aan te spreken op het gedrag van deze 2 kinderen, maar had al snel het gevoel dat er toch weinig mee gedaan zou worden. 

Al met al hebben we er alsnog enorm van genoten hoor, de jongste wilde daarna ook de glijbanen doen en papa was de gelukkige om mee te gaan! :)