Trots op haar ontwikkeling.

Er werd me gevraagd of het bij mijn dochter nog zichtbaar en te merken is dat zij met een zwangerschapsduur van 27 weken en een gewicht van maar 694 gram is geboren. Goede vraag! Ze is nu dertien jaar en doet het boven verwachting super goed! Het was een enorme lange weg om te komen waar we nu staan. Een weg vol ziekenhuisbezoeken, tweemaal per week fysiotherapie aan huis, naar de oogarts, maar vooral strijden om dingen voor haar voor elkaar te krijgen. Nog altijd heeft ze een motorische achterstand waardoor sporten voor haar lastig is. Ze kan hierin niet mee komen met leeftijdsgenoten en ze heeft snel last van verzuring in haar benen. Heeft ze een dag gezwommen of een middag geschaatst dan moet ze het s avonds ontgelden dat ze pijn in haar benen heeft wat gepaard gaat met huilen, machteloosheid en slecht slapen. Ook schrijven vindt ze lastig en doet ze erg krampachtig, maar de jaren schrijf therapie werpen zijn vruchten af! Van een spraak taal achterstand is totaal geen sprake evenals haar zicht dat is tot heden prima, maar dit wordt zorgvuldig door de oogarts in de gaten gehouden. Ze heeft namelijk 3 maanden aan de beademing gelegen wat gevolgen kan hebben voor haar ogen. Qua lengte is ze iets kleiner dan haar leeftijdsgenoten, maar dit heeft ze keurig ingelopen. Haar gewicht ligt wel ver onder het gemiddelde ondanks dat ze super goed en veel eet waar ik blij mee ben en er is een mooie stijgende lijn te zien. Al met al mogen wij niet klagen en zijn wij onwijs trots op haar!