1 jaar geleden
Afscheid nemen van Sem* zijn mooie babykamer
Zijn kamertje loslaten is het moeilijkste van de verhuizing
Om ergens te komen moet je eerst besluiten om niet te blijven waar je nu bent
deze quote van 'Omdenken' kreeg ik vandaag doorgestuurd van mijn mama toen ik toch enigszins emotioneel haar op de hoogte bracht dat de sleutels van mijn eerste koopwoning definitief overgedragen zijn aan de nieuwe trotse eigenaren.
8 jaar, veel liefde en helaas ook leed gedeeld in dit huis.
8 jaar was dit mijn veilige plek, mijn thuis.
Na diverse tijdelijke woonadressen had ik hier écht mijn eigen plek van gemaakt. Een plek waar ik ongelooflijk trots op was. Een omgeving die je door en door kent. Van de mensen in de straat, tot ieder hondje.
Sem* op zijn kamertje
Ook is dit de plek waar onze zoon Sem bij ons heeft mogen zijn. Zijn mooie babykamertje. De plek waar ik veel liefde maar ook veel verdriet heb gevoeld.
De plek waar ik zwanger ben geworden, de plek waar mijn buik groeide, de plek waar Sem op groeide in mijn buik.
Alle herinneringen aan Sem zijn in dit huis.
En nu is het niet meer ons thuis.
De jungle baby kamer. Helemaal klaar voor zijn geboorte. Trots was ik op deze kamer. Uren / dagen / maanden bracht ik door op deze kamer. En nu is het niets meer dan een lege ruimte. Een nieuwe kamer voor nieuwe mensen.
Dit kamertje loslaten is misschien wel het moeilijkste van de hele verhuizing.
Apart van elkaar, nemen we, alle twee afscheid van het kamertje. Even nog één laatste keer.
Daarna sluit ik de deur. Voor het laatst door de voordeur.
Met een lach en een traan rijdt ik de straat uit. De wijk uit. De stad uit. Goodbye Weert.
Ik probeer het te relativeren.
Sem zal altijd met ons mee verhuizen. Straks in het nieuwbouw huis krijgt hij een speciale plek. Het mooiste nisje op de mooiste plek in de woonkamer. Een nieuw ‘kamertje’.
Sleuteloverdracht
Wij sluiten deze deur, moeten nog even geduld hebben met de bouw maar daarna opent er een mooie nieuwe deur voor ons. 🏡
Volg ons proces van de bouw van onze droomwoning op @schuurwoning_nederweert
Via de link in mijn bio
Irisss
Ik voel met jullie mee. Hebt 4 weken geleden het zelfde mee gemaakt. Met 39+5 dagen zwangerschap. Precies het zelfde verhaal, alleen hebben we nog wel 5 dagen mogen genieten van hem op de NICU in amsterdam
Anoniem
Sterkte
Anoniem
Wat een verdriet..respect zoals hè het vertelt , heel sterk. Liefs en in onze gedachten en gebed.
Anoniem
Wow!!! Wat ben jij een topper wat hebben jullie het goed gedaan en zeker zijn jullie 100% ouders. Wens jullie veel kracht