Een gescheurde baarmoeder

In deel 1 en 2 lees je dat mijn baby's hartje ineens gestopt was en dat ik met 30 weken moest bevallen van hem. Tijdens deze bevalling scheurde mijn baarmoeder en moest ik met spoed geopereerd worden.

Met spoed renden ze met mij naar beneden en binnen een kwartiertje was ik onder narcose. De rit er naartoe was ik vrij rustig. Ik had immers zoveel pijn dat het me niks meer uitmaakte. Ik ging nog liever dood dan nog langer zoveel pijn te hebben. Ook had ik totaal geen energie meer. 

4 uur later en 3 gynaecologen verder, waren ze klaar met de operatie. Alles was goed gegaan! Ze vertelden dat ik in totaal bijna 3 liter bloed was verloren en ook een flinke bloedtransfusie heb gehad.

Mijn litteken van de vorige bevalling was uitgescheurd en ook mijn baarmoedermond. Gelukkig hebben ze alles kunnen hechten en is mijn baarmoeder bespaard gebleven.

Wat voelde ik een enorme opluchting. De enorme pijn was weg en mijn baarmoeder was er nog! Wat als die ook nog eens weg was? Dan had ik nóg een verlies te verwerken.

Eenmaal boven aangekomen, wachtte de fotograaf van Stichting Still mij op. Door al dit gebeuren, had ik mijn zoontje Kyan nog niet eens gezien, maar moest ik nu wel een fotoshoot doen zodat we mooie herinneringen zouden hebben.

Nog helemaal versuft van de operatie en de emotionele pijn, hield ik Kyan vast. En wat was hij een prachtig mannetje. Hij leek precies op mijn andere zoon. En wat was hij groot! Ik verwachtte een erg klein baby'tje, maar dat viel reuze mee. Enorme liefde voor dit kind overviel mij en wat ben ik blij dat ik de fotoshoot door heb laten gaan.

Hierna moest ik nog bijna een week in het ziekenhuis blijven voor herstel. Inmiddels waren al een hoop uitslagen terug, maar niks met een duidelijke doodsoorzaak. Die vraag bleef spoken in mijn hoofd. Was dit mijn fout en had ik dit kunnen voorkomen?

Inmiddels hebben we de begrafenis geregeld voor 27 oktober 2023. Een mooi kaartje, kist en bloemen waren uitgezocht. Met heel veel pijn en verdriet. Elke dag en nacht was ik aan het huilen. Mijn droom was in duigen gevallen. Mijn zoon is gestorven en nu moeten we hem begraven. Dit is en blijft mijn allergrootste nachtmerrie, waar ik nog steeds niet uit ontwaakt ben.

Lees deel 4 voor de doodsoorzaak.

Leestip: borstvoeding in het openbaar moet geen ding hoeven zijn..