Een maand geleden veranderde onze realiteit

Op 13 oktober 2023 veranderde onze realiteit in eentje waar je niet blij van wordt. Ik was 29+2 weken zwanger en kwam er toen bij de verloskundige achter dat zijn hartje gestopt wat met kloppen. Wat een enorme shock! 

Lees mijn andere blogs voor het hele verhaal vanaf het begin tot eind.

We zijn inmiddels een maand verder, maar het voelt alsof we het nieuws gisteren kregen en tegelijkertijd voelt het ook weer als het jaren geleden was. Er is namelijk zóveel gebeurt dat mijn brein het niet meer kan bevatten. Het van me afschrijven werkt erg goed en ik lees het daarna weer honderden keren terug. Ik merk dat het mij rustig maakt en dan blijven al die gedachten niet in mijn hoofd hangen.

Wat is het moeilijk om na de begrafenis door te moeten gaan met je leven. Die van iedereen om je heen gaat door en er komt steeds minder bezoek, minder telefoontjes, minder kaartjes/bloemen of appjes. Nu merk ik pas echt dat we er alleen voor staan en dat we dit verlies alleen te boven moeten komen.

Maar wat ben ik dankbaar voor mijn familie. Mijn ouders zijn er (bijna) elke avond. Ze staan dag en nacht voor ons klaar en dat is erg fijn. 

Mijn zoontje zorgt ook voor veel afleiding en hij geeft ons nog een reden van bestaan. Voor hem doen we dit allemaal! Voor hem staan we in de ochtend op en plannen we onze dagen vol. Wat is dit kind een Godsgeschenk.

Vandaag is het weer even moeilijk. De 13e zal voorlopig nog moeilijk blijven. De realiteit slaat weer even in als een bom.

Het is gek, maar er zitten echt al dagen bij dat we gewoon een fijne dag hebben. Dat we de situatie kunnen accepteren zoals het is en dat we even niet hoeven te huilen. Maar op de 13e komt al het verdriet weer net zo hard terug.

Maar ik merk dat mijn emoties en gevoelens alle kanten opvliegen. Ik voel me schuldig wanneer ik niet huil, maar ik voel me ook schuldig naar Danny (mijn zoon) wanneer ik wel huil. De ene keer voel ik me sterk en kijk ik uit naar wat de toekomst kan brengen, de andere keer voel ik het diepe verdriet en wanhoop van dit verlies.

Ik vraag me af of hoe andere moeders hiermee om zijn gegaan? Ik zou graag in contact komen met moeders die ook een stilgeboren baby hebben gehad. Hoe gaat het nu met je? En wat zijn jouw struggles? Het zou fijn zijn om met jullie in contact te komen, zodat we ons verhaal kunnen delen. Alleen wij zullen elkaar écht begrijpen. 

Je kan me vinden op instagram op @vivianalnidawi. Daar mag je mij altijd een DM sturen.

Voor nu proberen we de 13e maar weer af te sluiten en hopelijk hebben we morgen weer een betere dag.

Leestip: Wil ik wel gaan ondernemen met een baby’tje?