2 maanden geleden
Pure rouw
Alles gaat door, het gemis wordt groter..
Wanneer ik wil schrijven, maar geen woord op papier krijgt. Mijn hoofd is een rommeltje en ik vind de juiste woorden niet. Maar dat hoeft ook niet.
Een aantal dagen geleden 22-06-24 was het alweer 10 maanden geleden. Het voelt als de dag van gisteren. Zo vers nog in het geheugen geschrift. De tijd tikt, de tijd gaat snel, maar vaak genoeg staat de tijd stil. Je kunt geen kant op. Het is alleen jij, je gedachtes en emoties. Het leven gaat door. Werk gaat door. Alle dagelijkse dingen gaan door.
Regelmatig zeggen mijn vriend en ik tegen elkaar: " Hoe doen we dat toch? "
We hebben geen idee. We gaan gewoon door en soms doen we maar wat. En zo gaat elke dag voorbij.
Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.
Dit is pure rouw. Het slijt niet. Het vervaagt niet. Het verdwijnt niet. Op sommige dagen is het minder. Soms hebben wij genoeg afleiding.
Maar in de stilte, daar is altijd het verdriet en gemis.
