1 jaar geleden
Het leed dat avondeten heet…
Als je kind niet wil eten.
Disclaimer: dit wordt een blog waarin ik al mijn frustraties even van me afschrijf.
Het avondeten. Ik denk dat alle ouders met jonge kinderen zich het wel kunnen indenken: het avondeten kan best een uitdaging zijn. Bij ons is het in ieder geval elke avond een drama.
Ik heb twee kinderen van 7 en 5. De oudste smulde als baby van alle zelfgemaakte prakjes tot hij ongeveer een jaar of twee was. Ineens was niks meer goed. Nou gingen we daar vrij relaxed mee om, hoort ook bij de leeftijdsfase. Aanbieden en niet te veel druk. Dan zou het vanzelf overgaan. Dachten wij. Niet wetende dat we toen een kind van heel ander kaliber rondom eten moesten gaan ‘voeden’. Als baby weigerde hij eigenlijk structureel alle groenten al. En nu is hij vijf. En doet hij dit nog steeds. Fruit: ook moeilijk. Maar er zijn een paar soorten die hij eet. Avondeten echter, weigert hij structureel. Pannenkoeken, poffertjes, patat, kaasschnitzel. Dat is wat hij nog wel wil. Je snapt… Dat staat hier niet dagelijks op tafel.
Doordat de jongste telg weigert te eten, vindt de oudste dat natuurlijk ook niet nodig. Dus zit ik nu met twee weigeraars aan tafel. Ze vinden eigenlijk niks lekker. De braakneigingen zijn er geregeld (soms al voordat het eten in de mond zit). De jongste begint ook daadwerkelijk over te geven.
Nou heb ik natuurlijk al van alles geprobeerd. Negeren; minimaal aantal hapjes als je oud bent; vliegtuigjes; liedjes zingen; belonen met een lekker toetje; zonder eten naar bed; rauwkost er naast (werkt voor de oudste wel goed overigens); mee helpen koken; zelf laten uitkiezen.
De goedbedoelde adviezen ken ik inmiddels ook allemaal wel. Of de: ‘ojaaaa vreselijk mijn kinderen is ook altijd strijd; zo herkenbaar.’ De artsen (cb/huisarts) die dan zeggen: ‘ja t is de leeftijd. Hij groeit gewoon goed.’ Klopt: want brood eet ie wel. En ‘het komt vanzelf goed’. Ik geloof daar niet zo in. Ik maak me er oprecht zorgen om. Naast dat ik me afvraag of ze voldoende voedingsstoffen binnen krijgen, is het ook vaak gewoon niet gezellig meer om aan tafel te zitten.
Ik weet het oprecht niet meer, en ik ben er oprecht verdrietig om. Ik wil m’n kinderen een goede basis geven. Het voelt als falen. Falend in opvoeding. Of m’n kookkunsten zijn vreselijk. Dat kan ook nog.
Anoniem
Heel herkenbaar, brood gaat perfect. Fruit ook. Avondeten... Drama. De ene keer is pasta lekker, de andere keer heel erg vies. De ene keer is wortelpuree haar favoriet. dan must ze het weer weken niet. In de ochtend kiest ze iets en tegen de avond mag ze het niet. Dus nu discussie gesloten. Wil ze eten, heel fijn. Wil ze het niet ,jammer maar dan is er ook niet anders lekkers. Want hier is het gewoon een spelletje aan het worden. Ze is perfect gewicht, ze heeft energie voor 10, dus als ze het niet wil, dan is het haar keuze vandaag.
Mama op zoek
Jaaa hier idd soort gelijk verhaal. Ook gewicht is prima. Ik zet nu een bord met rauwkost op tafel. Vooral de oudste eet dat erg goed. En wat ze willen eten ze. En wat niet, dat niet. Niet ideaal, maar het gaat vast ooit beter.
Anoniem
Onze oudste ook vreselijk drama met eten. Ik ben gestopt met aanbieden wat wij eten. Ik kook voor haar apart. En dar kan per week veranderen. Ze heeft veel pizza margarita gegeten toen ze jonger was. Beter iets dan niets is mijn idee geworden. Dan aanbieden wat ze wel lust. Wat ze lekker vind kan ook zomaar abrupt niet meer lekker zijn. Go with the flow, haal het ideaalbeeld weg en kijk wat wel gegeten wordt. Geeft veel meer rust bij jezelf.
Mama op zoek
Oooh ja, vooral dat wat ze eerst nog lekker vinden, dan ineens niet meer lusten. Onze zoon at eerst dolgraag vissticks en krieltjes. En ineens. Nope. Ik lust dat niet. Wat ik nu doe is rauwkost neer zetten (wortel tomaatjes komkommer), waar m’n oudste lekker van eet. Ik maak een bordje met wat wij op ons bord hebben. Willen ze het eten, dan eten ze het. Zo niet dan pakken ze wat rauwkost en dat is wat het is.
Anoniem
Hier bij ons een soort gelijk verhaal. Waar de jongste (4 jaar) wel bij het avondeten poffertjes, pannekoek of brood krijgt. Verre van ideaal, maar ook hier is e trucendoos leeg en wil ik heb dagelijkse strijd aan tafel. Tijdens het koken eet hij vaak wat stukken banaan. En naar school gaat er een halve paprika mee. Met vitaminegummies 's avonds. Diëtiste wist het verder ook niet. Uit bloedonderzoek kwam niets bijzonders, vitamines op niveau. Dus wij berusten momenteel. En voor de oudste zijn weer iets' strenger'. Zij weet wel een aantal groentes mee. Nu 14 kilo bij 4,5 jaar. Hij is verder gezond en vrolijk en voor nu vind ik dat oke. Over een poosje maar iets nieuws erbij proberen. Hele kleine stapjes, zonder strijd. Veel succes! We hopen op betere tijden.
Mama op zoek
Jullie ook veel succes! En idd, we gaan voor betere tijden!
Lucky mama van 5
Verdiep je eens in Arfid.
Mama op zoek
Ik heb daar al veel over gelezen inderdaad. Heb jij daar ervaring mee?