Als die ene wens dan uitkomt ♡

Zoals de foto hierboven al verraad, was de urinetest POSITIEF!!WoW! Dit hadden we allebei niet verwacht en eigenlijk al helemaal niet meer durven hopen.Hoe onwijs fijn, positief en gelukkig, maar ook zeker bang tegelijk dit ons maakt is bijna onbeschrijflijk. 

Deze dag stonden we op de rommelmarkt samen met mijn zus, tante en nog een aantal.We zaten namelijk midden in het opruimen van ons pap zijn huis en gezien hij een redelijke verzamelaar was, moesten we tussendoor ook op rommelmarkten gaan staan, omdat we niet alles konden bewaren of opslaan. 

Ik kon uiteraard mijn mond niet houden.. Mijn zus kwam me ophalen en onderweg heb ik haar een "cadeautje" gegeven.Een armbandje met de letters tante ♡Het duurde even voor het kwartje viel, maar de vreugde overheerse ondanks al het verdriet op dat moment!

Mijn moeder, tante en nichtje heb ik het uiteraard ook verteld! Iedereen heeft de afgelopen jaren zo met ons meegeleefd, dat ik dit niet lang geheim kon houden voor de gene die wisten dat we er mee bezig waren.

Na een telefoongesprek met het UZ Gent, hebben we afgesproken dat we de 8 weken echo in Gent zouden doen. Voor ons een mooie afsluiter en zij vonden het ook fijn om ons nog even te kunnen volgen.Helaas kwam corona tussendoor en gooide roet in het eten! Geen echo in Gent. Geen afsluiter en ons kleine wonder niet voor de eerste keer samen kunnen zien.En ja, toch voelde dat weer als een domper. Zou dit dan toch weer een teken zijn dat het niet goed blijft gaan?Alles en iedereen afgebeld om een echo in Nederland te krijgen. Gezien wij in het ziekenhuis in België alles hebben besproken en gedaan, was het voor ons niet vanzelfsprekend om naar de huisarts te bellen om door verwezen te worden naar een verloskundige.En gezien in ik de auto zat en er 100.000 verschillende emoties en gedachten door mijn hoofd heen schoten kon ik ook niet even lekker rustig nadenken.

Uiteindelijk de juiste persoon aan de lijn gehad en op 27-03-2021 was het dan zover! De 8 weken echo. We mochten eindelijk zien of alles goed zou gaan op dat moment met onze baby!Helaas mocht Mark niet mee, maar ik mocht wel alles filmen of Facetimen. Wij kozen ervoor om het te filmen, zodat we het nog altijd en zo vaak als we willen zouden kunnen kijken.

We zagen een kloppend hartje en een goed beweeglijke baby. Enorm bijzonder, maar zo jammer dat je op dat moment je geluk niet kunt delen met je liefde!Door het anti fosfolipiden syndroom was het nog even de vraag of ik bij de verloskundigepraktijk mijn echo's mocht blijven doen, of dat ik toch onder controle moest blijven in het ziekenhuis.Uiteindelijk is er besloten dat ik toch in het ziekenhuis onder controle moest blijven.Voor ons/mij geen probleem. Meer echo's en mocht er iets zijn, dan zijn we meteen op de juiste plaats.

Vanaf de punctie tot week 36 moest ik aspirine slikken als bloedverdunner. Vanaf een positieve echo moest ik ook trombose spuiten gaan zetten tot week 36.Dagelijks 1, dus 196 stuks in totaal om precies te zijn. En ja, dat waren echt krengen! Enorme blauwe plekken op mijn buik en dus besloten iom de arts om ze om en om in mijn benen te gaan zetten.Ik heb de knop om gezet en heb ze stuk voor stuk met liefde erin gezet! Alles voor een geslaagde zwangerschap toch?!

Graag vertel ik jullie mijn fijne zwangerschaps en bevallingsverhaal in een volgende blog ♡