Eerste zwangerschap en ziek deel 4

Hoe mijn eerste zwangerschap verliep: zwaar, moeilijk en totaal niet zoals we hadden verwacht. Gelukkig aan het eind een lieve, gezonde meid waar we dol op zijn.

Maand 5: Week 18 t/m 21: 

Het gaat wat beter, een goeie maand om het zo maar te noemen en dus ook wat leukere dingen!

Week 18: 

Maandag komt onze schoonzus met haar zoontje weer op bezoek. Ik vind dit heerlijk. Al zou ik het fijn vinden weer eens bij haar op bezoek te kunnen. Ik voel me zo opgesloten thuis. Ik voel me hier zieker door. Ik wil weer dingen kunnen doen, maar ik word zo geremd door mijn mogelijkheden. Ik kan niks alleen.

Op woensdag is mama op bezoek. Ze komt kijken hoe het gaat en even voor afleiding zorgen.

Zaterdag gaan mijn partner en ik gaan weer de stad in met de rolstoel. Ik vind het heerlijk om de deur uit te kunnen. En om geld uit te geven, haha. Al weet ik niet echt waaraan. Ik heb geen wensen voor spullen momenteel.

Week 19: 

We moeten op zoek naar een babykamer, mogelijk kunnen we van een collega van mijn partner eentje krijgen/ kopen.

Donderdag heb ik de baby voor het eerst gevoeld. Het voelt heel raar. Alsof er iemand aan de binnenkant van mijn buik langs glijdt.

Zaterdag gaan we naar mijn schoonmoeder en daarna nog naar vrienden. Altijd prettig even de deur uit te zijn, ook al is het vreselijk vermoeiend.

Week 20: 

Mijn partner kookt de afgelopen maanden, beter gezegd hij doet alles. Dus ook het koken. Ik wil als verrassing de aardappelen zelf schillen. Ik ga op de slaapbank beneden zitten met een schaal, de zak aardappelen en een snijbord met keukenpapier erop. Het lukt me, het scheelt dat ik nu zit. Ik heb ze geschild. Om er echt een verrassing van te maken wil ik mijn partner voor de gek houden. Ik verstop de aardappelen in de magnetron en verstop het afval van de schil. Als mijn partner thuiskomt en wil beginnen vraagt hij zich hardop of hij de aardappelen is vergeten te kopen. Ik kan mijn lach niet zo goed inhouden. Maar gelukkig ben ik boven, dus hij ziet dat niet. Hij zegt dat hij naar de supermarkt moet. Ik begin nog harder te lachen. Dan heeft hij door dat ik wat heb gedaan. Ik vertel hem in de magnetron te kijken. Hij kan er ook om lachen. Stiekem is hij ook wel blij. Nu hoeft hij niet te schillen. Voor mij een vreugdedansje, ik heb iets kunnen doen dat behulpzaam was.

De enige echo waar we echt naar uit kijken: De 20 weken echo.

We moeten nu naar de echoscopiste in plaats van de verloskundige. Zij kijken naar de groei en maat van je baby’tje. Of alles volgens de norm is. Ons baby’tje zit 40% van het gemiddelde. Het is een meisje. Alles ziet er goed uit, behalve dat haar maagje leeg is. Ze kijken hier na met meerdere mensen. Ik heb haar maagje al een paar keer vol gezien. Volgens mij zit het wel goed. Ze willen voor de zekerheid volgende week toch even controleren.

Week 21: 

Ik ga een paar dagen logeren bij mijn moeder. Zodat ik even een andere omgeving heb. Hopelijk krijg ik het voor elkaar om mijn broers die daar in de buurt wonen langs te laten komen. Ik heb hun al zolang niet gezien. Ik vind het jammer dat ze me niet opzoeken.

In de ochtend haalt mijn partner de kinderkamer op die wij via een collega hebben overgekocht. Daarna rijden we naar mijn moeder. Ik vind de lange reis nog steeds niks. Maar ik hoef in ieder geval niet gelijk terug. Ik heb een tas vol veilig eten. Voornamelijk lekkers, maar dat blijft nu eenmaal beter zitten dan fruit en groente. In de avond komt mijn jongste broer en zijn ‘nieuwe’ vrouw mee-eten. Dit is de eerste keer dat ik hun zie sinds hun bruiloft. Ik haat het nog steeds dat ik die gemist heb. Stomme zwangerschap. Ik vind het fijn om hun te zien. Mijn broertje noemt mij een spugert. Omdat ik helaas mijn speeksel niet kan binnenhouden en dit in een bakje uitspuug.

De dag erna gaan mama en ik gaan stofjes kopen in een stofjes winkel dat achteraf in Eindhoven ligt. Het lijkt totaal niet op een winkel. Ik heb er stofjes voor een knuffel gekocht. We gaan ook naar Vlisco. Stof halen voor de wieg. Die gaat mama voor ons bekleden. De stof die we voor ogen hadden hebben ze helaas niet, maar we hebben een heel mooi alternatief.

Vandaag eet mijn partner bij zijn moeder, kan hij eindelijk weer gehakt eten. Spaghetti. Iets wat baby absoluut niet lekker vindt of accepteert. Het ruikt en smaakt voor mij bedorven. Vanavond komt mijn oudste broer en zijn vriendin met kinderen op bezoek. Ook hun heb ik al een tijd niet gezien. Ze geven me een roze knuffeldoekje. Badstof, maar deze is erg ruw.

Dinsdag heb ik superhard gelachen. Mijn moeder heeft mij een geheimpje vertel waardoor ik een paar uur heb zitten lachen, zo hard dat ik tranen over mijn wangen had. Ik geloof dat dit de eerste keer is dat ik zo hard en oprecht kan lachen sinds ik zwanger ben. (‘spit on the dress’). We zijn daarna nog vulling voor knuffel gaan kopen in een winkel in het dorp. Daarna heeft mijn moeder me naar huis gebracht.

Op woensdag ga ik op bezoek naar mijn werk, ik ben daar al heel lang niet geweest. Ik wil graag weten hoe het met iedereen gaat. Het is fijn om iedereen weer even te zien. Vandaag moeten we ook weer naar het ziekenhuis ter controle bij de gynaecoloog en voor de tweede 20 weken echo, voor het maagje. Deze keer heeft ze wel gedronken. Omdat er toch tijd is ingepland is de echoscopiste een mooi portret van het gezichtje aan het maken. We gaan ook nog naar mijn partners moeder. Op de woensdag past zij altijd op dus ons neefje is hier ook. Lekker gezellig.

Mijn vriendin appt mij donderdag of ik tijd en zin heb om de stad in te gaan. Ik heb tegenwoordig iets meer energie en kan al weer zelf lopen. Zolang ik geen gekke dingen doe. Dus dit lijkt mij harstikke leuk. We gaan maar een uurtje en dat is dan ook meer dan genoeg. Ben alweer doodop.

Zaterdag gaan we naar de Baby Dump, we gaan de kinderwagen bestellen en de overige spulletjes. Als we bij de bad spullen aankomen zien we een mintgroen badje met uiltjes erop. Mijn partner en ik vinden deze heel leuk. We zien er nog meer bad en verzorging spullen van en besluiten deze aan te schaffen. We vragen of er nog meer is van Familie uil. Volgens de verkoopster niet. Helaas. We lopen zelf nog een rondje in de winkel. Ik zie een leuke pinguïn knuffel van Happy Horse, die wil ik wel meenemen. Maar dan zien we nog meer van Familie uil. Knuffels, rammelaar, boxring, muziekmobiel, voedingskussen. Ik ben dol op Familie uil nu. We gaan dit echt wel als thema gebruiken! We nemen in ieder geval de muziekmobiel en een knuffel ervan mee. We hebben flink inkopen gedaan. Nu hebben we bijna alles compleet voor de grootte dingen.

Maand 6: Week 22 t/m 26: 

Hoewel het iets beter gaat, is deze maand toch wat minder. Ik heb dan ook niet veel opgeschreven. Vanaf week 25 gaat het dan ook weer slechter.

Week 22: 

Mijn partners verjaardagscadeau is binnen. Veel te vroeg maar hij mag het al hebben. Hij heeft zoveel voor mij gedaan. Hij weet toch wat het is. Zonde om het in een doos te laten staan voor bijna 4 weken. Het is een gameconsole. Nu kan hij tenminste mee spelen.

Ik heb heel erg last van nachtmerries. Ik word dan ook niet leuk wakker, midden in de nacht. Ook voor mijn partner is dit niet leuk. Die krijgt zijn rust niet en zit mij telkens te troosten. Het is niet echt, het is een nachtmerrie.

Mijn middelste broer is op visite op vrijdag, ik had hem gisteren geappt om af te spreken. Hij is de enige die ik nog niet gezien heb. Hij heeft het voor durend over dat hij verbaasd is dat ik wilde afspreken. Ik heb hem niet meer gezien sinds voor mijn zwangerschap. Heb mijn andere broers gezien omdat ik dicht genoeg in de buurt was en ze daardoor langskwamen bij mijn moeder. Ik mis ze gewoon. Snap t niet helemaal. Als hij eerder een keer had willen afspreken had hij ook de telefoon kunnen pakken hoor. Tevens ziekenbezoek? Was wel leuk geweest hoor jongens! Snap niet helemaal waarom mensen denken dat ik liever de hele dag alleen ben. Kan de afleiding wel gebruiken.

Week 23: 

Deze week is erg vermoeiend, maar ik probeer er wel op uit te gaan, om me niet te laten verstikken door 4 muren. We gaan de stad in en zijn naar een badmintonwedstrijd wezen kijken. 

Ik heb deze week ook weer rijles, ik heb afgesproken met de instructeur dat ik een extra pauze krijg, tevens heb ik voorbereide tas bij me voor als het mis gaat. De instructeur is geweldig, hij begrijpt waar mijn partner zich in bevind omdat hij zelf in die situatie heeft gezeten. Hij heeft dus ook begrip voor mijn situatie. De extra pauze doet hij ook van zijn eigen tijd. Zo enorm lief! Vanaf deze week ga ik dan ook weer wekelijks lessen als dat lukt.

Week 24: 

Deze week zijn we bij een babykleding beurs geweest en doen we inventaris wat we al voor de baby hebben.

Maandag heb ik door harde buik hele dag extra beroerd gevoeld. Als mijn partner thuiskomt geef ik gal over. Met bedtijd komt alles vanaf het avondeten eruit. Mijn harde buik is gelijk weg. Teveel van het goeie? Moet ik thuisblijven en rusten?

Zaterdag zijn mijn partner en zijn broer jarig, Feest!

Week 25: 

Sinds deze week geef ik weer elke dag over. Soms is het de hele inhoud andere keren een beetje.

Dit komt doordat de baby tegen mijn maag trapt, door de maagzuur die omhoog komt, verkeerd eten of drinken. Zodra ik plat ga liggen om te slapen lijkt het grootste probleem. De maagzuur komt omhoog. De prop in mijn keel is dan op z’n ergst. In de avond voor het slapen heb ik ook last van harde buiken. Als ik overgeef moet ik ook standaard plassen. De baby wordt door het geweld van het overgeven tegen mijn blaas geduwd. Op sommige momenten rekt ze zich uit en krijgen mijn maag en blaas tegelijkertijd een trap/slag.

Vandaag is een testdag. Dat houd in dat ik weer eens uitprobeer of ik het met minder medicijnen red. Geen medicijnen nodig hebben zou ook fijn zijn en beter voor de baby. Het gaat op zich goed. In de avond neem ik wel mijn dosis.

Testdag 2. Gisteren ging namelijk goed. Deze ochtend beweegt mijn buik zoveel dat ik nog een poging doe om het te filmen. Vandaag komt de kraamzorg langs voor gesprek. Ik ben benieuwd. Helaas moet ik toch overgeven. Twee dagen achter elkaar is misschien teveel van het goeie? Snel omkleden voor de kraamzorg.

Volgens de kraamzorg ben ik goed genoeg voorbereid en hoef ik alleen mijn bed nog omhoog te zetten. Als ik wensen heb mag ik ze aangeven. Een goeie indruk in ieder geval.

Woensdag weer naar de verloskundige en donderdag rijles. Tevens gaan we naar het gemeentehuis voor de herkenning van de baby.

Zaterdag komen mijn schoonbroer en vrouw op bezoek. We hebben samen gegeten spelletje gespeeld. Het was een hele leuke dag. Het eten was spaghetti. Eerste keer weer sinds ik zwanger ben dat ik dat eet. Het ruikt in ieder geval niet vies. In de avond krijg ik een harde buik en voel ik me erg misselijk. Maar het is zo gezellig. Ik wil doorzetten. Ik wil een leuke dag hebben. Als hun naar huis gaan en wij naar bed komt alles eruit. Spaghetti kots, het lijkt wel bloed en smaakt verschrikkelijk! Spaghetti is dus echt een no-go!

Week 26: 

Met rijles krijg ik een proefexamen van mijn rij-instructeur. Het is een twijfelgeval, hopelijk haal ik het straks wel, ik ben bang van niet. Ik ben bang dat ik faal.

Binnenkort naar mijn laatste trimester en maand 7