Help! Huiduitslag! #1

Ik was 36 weken en 2 dagen zwanger toen ik op vrijdagavond mezelf ging omkleden voor een verjaardag. Toen ik mijn broek uitdeed voelde ik een enorm branderig gevoel op mijn bovenbeen. Ik had dat die dag alwel meer gevoeld maar dacht dat mijn broek misschien schuurde omdat ik toch wel erg stevige boven benen begon te krijgen. Toen ik keek zag ik dat er een enorme plek met vuur rode huiduitslag op mijn been zat! Gelijk paniek, want kan dit kwaad voor mijn kindje?

Ik heb direct de huisartsenpost gebeld. De assistente aan de telefoon liet me niet eens uitpraten en zei gelijk: ow maar dat is netelroos en kan geen kwaad voor de zwangerschap. Ik mocht niet langskomen.. Omdat ik twijfelde heb ik de verloskundige gebeld om zeker te weten dat netelroos geen kwaad kon. De verloskundige wilde dat ik door een arts gezien werd. Want stel dat het een infectie is, dan kan het wel kwaad..

Gelukkig mocht ik toch nog komen die avond. De arts wist niet wat het was, wel zei hij dat het niet kwaad kon voor de zwangerschap. Hij schreef een hormoonzalfje voor, daarmee zou het snel overgaan.

Op zaterdagavond hingen de vellen aan mijn been. Door de zalf leek het alleen maar erger te worden! Ook de plek breidde steeds verder uit! Weer de huisartsenpost gebeld: Voor nu is het geen spoed dus ik kan een afspraak voor u inplannen morgen ochtend om half 9, kreeg ik te horen. Geen spoed, dat snap ik. Maar hallo! Ik ben 36 weken zwanger en heb al eens een levenloos kindje op de wereld moeten zetten, dat wil ik niet nog eens meemaken!!

Zondagochtend naar de huisartsenpost. Andere huisarts. Ook deze arts wist niet wat ik had.. Wel werd er weer gezegd: het kan geen kwaad voor de zwangerschap.. Ik moest per direct met de zalf stoppen en aankijken wat het ging doen... Voor de zekerheid hebben ze met een vingerprikje een druppeltje bloed afgenomen om te kijken naar ontstekingswaarde.. Dit was helemaal goed.

De plek bleef maar uitbreiden. Het werd steeds groter, begon door te lopen tot op mn bil en brandde nogsteeds gigantisch! Koelzalf smeren was het advies. Dat verlichte heel even daarna kwam het gevoel heel snel weer terug. Ik kon niet meer op die zijde liggen dus slapen werd nog minder prettig.

Op dinsdag ben ik naar mijn eigen huisarts gegaan. Ook hij wist niet wat ik had maar het kon geen kwaad.. Hoe kan je zeggen dat het geen kwaad kan als je niet weet wat ik heb?! Ik uitte mijn angst over dat ik bang was mijn kindje te verliezen. Ik had eindelijk een voldragen kindje in mijn buik, het zal me toch niet nog een keer gebeuren? Hij stuurde me naar huis met een allergietabletje want het leek sterk op een allergische reactie...

Aan het eind van de middag besefte ik dat ik de kleine minder gevoeld had die dag. Paniek!!! Verloskundige gebeld en ik mocht direct naar het ziekenhuis komen voor controle. Toen ik daar aankwam werd voor de zekerheid mijn tempratuur gemeten; koorts!!! Nog meer paniek! Ik werd aan de ctg gelegd en er werd bloed afgenomen. Helaas was er geen dermatoloog meer aanwezig, de gyneacoloog maakte een foto van mijn been en stuurde deze naar een dermatoloog die thuis zat. Hij vermoedde een infectie.. Ik moest de volgende dag gelijk langskomen op de poli voor een spoedconsult. De bloeduitslag kwam na een uurtje binnen. De infectiewaarden waren toch verhoogd.. Omdat het hartfilmpje en de echo helemaal goed waren en ik me niet ziek voelde, werd ik toch naar huis gestuurd met een antibiotica kuur. Hier was ik het eigenlijk niet mee eens. Ik was super ongerust over mn kindje.. Ja, nu was alles goed maar wat als die infectie naar binnen slaat? Dan kan het zomaar te laat zijn! Een infuus hadden ze "voor de zekerheid" al geprikt dus ik zei: het enige wat je nog hoeft te doen is weeopwekkers aansluiten! Mn kindje moet eruit! Maar dat deden ze niet...