Lief klein brusje

Lief klein brusje,

Inmiddels 2 jaar dat we naar jou verlangen, 2 jaar dat wij inclusief de doktoren moeite doen in afwachting of jij zal komen.

Je moest eens weten hoe geliefd je zal zijn, bij je ouders maar ook door je grote broer. Wat zal hij trots zijn! Een maatje voor het leven, om mee ruzie te maken en om mee te spelen. Als ik kijk naar hoe hecht de band is tussen mij en mijn broers, dat gun ik mijn kinderen ook.

Een klein groepje mensen zal begrijpen hoe diep de wens naar jou is. Het is niet uit te leggen. Elke maand doet het steeds een beetje meer pijn dat jij je nog niet aankondigt. Een zwangerschaps aankondiging steekt, het doet zeer. We worden geconfronteerd met het feit dat jij er niet bent. Dagelijkse spuiten, controles, pijnlijke puncties, hormonen die op hol slaan en bloedingen. We beginnen onze hoop soms te verliezen. Bang dat jij niet zal komen. Bang dat we geen 2 magische streepjes zullen zien op een test. 

Waarom kom je niet? We hebben nog zoveel liefde te bieden. Hoelang moeten we nog op je wachten? Is het onze tijd nog niet? De onzekerheid is slopend.

Opgeven is geen optie.

IVF got this!