Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Mijn na-blik en de mafheid tijdens een HG zwangerschap.

Na mijn eerste zwangerschap hield ik een dagboek bij. Hier mijn na-blik op deze periode en de mafheid die je meemaakt als je HG hebt.

Hieronder wil ik vertellen hoe ik achteraf kijk op mijn eerste zwangerschap, nadat ik mijn dagboek had geschreven over deze periode. het dagboek is geschreven tijdens mijn zwangerschap en naderhand aangevuld. In mijn andere blogs kun je mijn dagboek lezen, die ik hier in delen post. Ik kan zeggen dat ik het niet vergeten ben, het was echt zwaar, maar het wordt wel vervaagt, het telt niet meer zo zwaar. Ik heb door mijn dagboek te schrijven ook gedeeltelijk verwerking gedaan. Ook al ben ik er nog lang niet overheen. Tevens zit ik nu in mijn tweede zwangerschap, dus zal dat ook niet echt mee helpen. Toch hier mijn terugblik, mijn leermoment. Daarna wil ik nog kwijt over de rare dingen die je hoort als je HG hebt. Voor andere HG'ers als steun in de rug, je bent niet alleen! En voor andere die geen flauw idee hebben, tips over wat je niet moet zeggen. Het is echt te maf voor woorden. de WTF komt te vaak in me op als ik dit nalees.

Na-blik op mijn zwangerschap: Gedurende mijn hele eerste zwangerschap is mij vaak neergezet door de medici dat het tussen mijn oren zat, dat ik geen medicijnen nodig had maar een psychiater. Ik ben erg weinig serieus genomen. Ik had hierdoor weinig vertrouwen in mezelf. Ik overtuigde mezelf ervan dat ik ongeschikt was als vrouw zijnde, als moeder zijnde. Als mijn moeder er niet was geweest dan zou ik deze zwangerschap nooit hebben afgemaakt, zou ik nooit mijn dochter hebben leren kennen. Ik ben heel dankbaar aan mijn uiteindelijke vaste team dat zij mij wel serieus namen. Dat zij mij wel hielpen. Bij een volgende zwangerschap zal ik niet over me heen laten lopen, weet ik gelukkig wat ik kan verwachten. Zal ik gelijk de juiste behandeling voor mij vragen en eisen, in plaats van me te laten overlopen door medici die elk hun eigen mening hebben, bang zijn voor verantwoording en daarom artikelen voor andere ziekten waar dezelfde medicijnen voor worden gebruikt in een vele hogere dosering bijhalen terwijl dit totaal niet relevant is of overeenkomstig. Dus voor die medici en ook voor die paar mensen om me heen, die totaal niet begrepen wat ik meemaakte en dus ook maar vonden dat ik me aanstelde. Jullie kunnen me wat! Want ik heb nu gewonnen en overleefd, ik heb het gered, niet dankzij jullie, maar ondanks jullie. Ik begrijp goed dat er mensen uit mijn situatie zeggen: dat zijn niet meer mijn vrienden, die mensen wil ik niks meer mee te maken hebben ook al is het familie. HG is een hel, een ware hel. Zwangerschap wordt altijd als iets moois neergezet, maar dat is het zelden. Daar mag wel begrip voor zijn. Ik heb uit mijn omgeving geluk, ik had mijn partner en mijn moeder die er zoveel voor me zijn geweest. Daarnaast had ik van de meeste familieleden misschien geen steun en begrepen ze het niet, maar ze lieten me wel in mijn waarde. Mijn werk heeft achter mij gestaan en begrip getoond dat ik er niet kon zijn. Dat is gewoon enorm belangrijk. Niet de grond in worden geboord. Niet afgewezen worden omdat je even niet aan de eisen voldoet. Maar zoals ik al zei: ik heb overleefd, ik heb gewonnen, ik heb hiervan geleerd, ik ben nu sterker en harder. Ik vertrouw mezelf meer, ik weet op wie ik kan bouwen en wie er daadwerkelijk echt voor me zijn. Ik weet dat ik een topbaas en collega’s heb. Voor de toekomstige HG’ers: vertrouw jezelf, al die regeltjes over wat je wel en niet moet doen in je zwangerschap en dan doel ik voornamelijk op wat je allemaal wel of niet mag eten en drinken, vertrouw jezelf. Gebruik je verstand, als je twijfelt doe je het niet, maar als jij trek hebt in die hamburger terwijl je zo misselijk bent en ze je een cracker aanbieden ervoor. Eet die hamburger! Jouw lijf laat je aan de ene kant misschien totaal in de steek, maar ondanks probeert het je ook te helpen, luister daarna. Vertrouw in jezelf! Zoek een compromis voor jou gezondheid en die van de baby. Niet alleen de baby ook jij bent belangrijk!

Na-blik op mijn bevalling: Mijn bevalling is super makkelijk geweest, de daadwerkelijk bevalling (persgedeelte) duurde maar een kwartier. Ik heb maar 4 uur in de verloskamer gelegen. Ik kan me niks herinneren van de nageboorte en heb ook geen hechtingen nodig gehad. Ik had alleen een schaafwondje. Ondanks de herhaaldelijke opmerking dat het nog wel 4 dagen duurt is ze dus toch dezelfde dag geboren. Ik wens iedereen zo’n fijne bevalling toe.

Wat me erg opviel is dat ondanks dat ik totaal geen binding had voor de bevalling, hoe sterk die aanwezig was na de bevalling. Dit is mijn baby’tje en ik wilde haar ook echt niet uit het oog hebben, ik wilde een duidelijk stempel zetten, deze is van mij. De mama-beer gevoelens waren zeer sterk aanwezig en de behandeling van de neonatale afdeling en die ene verpleegster waren zeer misselijkmakend. Ik was nog zwak, hormonaal en zeer makkelijk weg te drukken terwijl dat totaal tegen mijn gevoel ging. Onder het mom dat je toch het beste wil voor je kind en dat hun het toch beter weten, had ik me laten wegdringen van mijn kind. Dat is iets waar ik achteraf boos over ben, dat ik me dat heb laten aandoen.

Na-blik op mijn kraamweken: Wat is dat makkelijk geweest voor mij. Hoe moeilijk de zwangerschap was hoe makkelijk alles erna. Alsof het altijd zo had moeten zijn. De borstvoeding ging goed, bijvoeden had ik echt geen hulp voor nodig, met een slangetje in haar mond, arm onder haar en spuitje in mijn hand kon ik zo de afgekolfde melk geven. Mijn lichaam genas snel. Ik kon mezelf weer zijn, ik had mijn lijf weer voor mezelf, eten en drinken was niet meer gelimiteerd. De kraamverzorgster liep me meer in de weg dan wat anders, tevens vonden wij dat ze te veel wasjes draaide en ze was ook zeer onvriendelijk tegen mijn katten. Blij toen ze eindelijk vertrok.

Ook nadat ze vertrokken was ging het voor mij van een leien dakje. Ik heb gewoon naar mijn gevoel geluisterd. Dat is echt de beste beslissing ooit. Mijn moederinstinct doet het blijkbaar prima. Ja natuurlijk was een weleens klungelig, snapte ik ook niet wat ze nou eigenlijk wilde. Huilde ze. Hield ons wakker tot in de late uurtje en voelde we ons doodmoe gedurende de dag. Google en mijn moeder werden geraadpleegd meerdere malen. Maar we waren gelukkig, we hadden niet het gevoel dat we onbekwaam waren. En ook dat gun ik iedereen, dat je vertrouwt in je eigen gevoel, dat je vertrouwen hebt in jezelf. Dat je ondanks het gehuil, de foutjes die ongetwijfeld gaat maken, kunt genieten. Er is namelijk geen handleiding bij je baby meegeleverd. Niemand kan jou vertellen hoe je het precies moet doen. Ja de grootte richtlijnen, de basis verzorging en je moet er niet mee gaan gooien ofzo natuurlijk. Maar of jouw kindje krampjes heeft, of welke voeding het beste werkt, welke fles je het beste kunt gebruiken, dat zijn allemaal voorbeelden dat verschilt per kind, per kind, dus al die volgende kindjes die je krijgt, die hebben weer een andere gebruiksaanwijzing, die helaas ook niet is meegeleverd. Je maakt fouten, daar leer je van. Ik heb geen last gehad van maffia’s, maar ik ben dan ook vrij duidelijk dat ik het op mijn eigen manier doe. Stopt best wel wat mensen. Tips hier en daar wel gekregen. Maar dat waren duidelijk opties, niet een “zo zou het beter zijn”. Ik weet dus niet hoe het is als je hierin niet in je waarde wordt gelaten. Ik lees de verhalen, ik lees de artikelen die je vertellen hoe je het wel niet zou moeten doen, maar ik heb daar geen boodschap aan. Ik voed mijn kind op zoals ik dat wil. En jij hopelijk zoals jij dat wil. Ik ga ervan uit dat we allemaal de basis -normen en -waarden wel hetzelfde hebben.

En hieronder het hoog gehalte aan WTF!

Wat ik echt niet hoefde te horen met mijn HG:

  • -Er wordt ons heel vaak verteld dat we er iets moois voor terug krijgen, dat dit het waard is. We hebben totaal geen binding en we kunnen ons dit totaal niet voorstellen. Bagatelliseer mij niet.
  • -Eet een cracker. Als dat zou werken zou niemand HG hebben!
  • -Na week 10, 12, 14, 16, 20, ... is het over. Tuurlijk daarom verschuift de datum ook steeds.
  • -Het zit tussen je oren. Dat geloof je zelf toch niet, dat ik expres overgeef?
  • -Je moet wel blijven eten en drinken. Neem wat gember dat helpt. Dit is iets wat ik gelijk overgeef, dat helpt niet. Jawel hoor dat helpt. Serieus?
  • -Misschien moet je wat meer afleiding zoeken, ga wandelen of ergens heen. Ik heb totaal geen energie en geef constant over al ik meer dan 10 stappen zet.
  • -Je kiest er zelf voor om zwanger te worden. Ik kies ervoor om een kind te krijgen, ja, niet om er doodziek van te worden. Niemand kiest voor zo’n zwangerschap.
  • -Die medicijnen (Zofran) mag u niet, dat is mogelijk schadelijk voor het kindje. Volgens welke studie? Er zijn heleboel HG-zwangere die dit medicijnen krijgen met een hogere dosis en een gezond kindje krijgen. Tevens is een doodzieke moeder die totaal is uitgedroogd en uitgehongerd beter voor dat kindje dan? En dan een studie voor terminale leukemie kinderen erbij halen: die doorstraalt worden, een hogere dosis krijgen, wonder boven wonder overleven, door alle omstandigheden erbij vaak neurologische schade hebben opgelopen. Dus ik vergiftig mijn baby. Het is niet onderbouwd dat het door die medicijnen kwam. Ook niet bij hun! Totaal niet vergelijkbaar, ook al vind ik het heel zielig.
  • -U bent wel heel drastisch, mevrouw. (Als ik net mijn verhaal doe dat ik er doorheen zit en niet meer weet wat ik moet doen en twijfel of ik de zwangerschap moet stopzetten omdat ik vrees dat ik het niet red omdat ik elk half uur overgeef).
  • -Ben je nu alweer terug in het ziekenhuis, denk toch echt dat je met een psycholoog moet gaan praten. (Zegt de zaalarts) Echt? Zou je niet eens eerst kijken waarom ik hier ben? Denk je dat ik dit voor de lol doe?
  • -Ik had daar ook last van. Echt hoe vaak gaf jij over? Tot welke week? Ow ik heb bijna niet overgegeven en het was na de eerste trimester al voorbij. Dus je had er geen last van.
  • -Ja ik ken iemand die dat ook had. Heel misselijk, houd na het eerste trimester op. Tuurlijk, daarom geef ik nog steeds over. Zit al ver over die eerste trimester, heb het zelfs tot het einde gehad.
  • -Je moet wel blijven vechten. Je moet voor je zelf opkomen. Terwijl je in bed ligt, elk half uur overgeeft, het ziekenhuis en je verloskundige je totaal niet serieus lijken te nemen of te willen helpen, je energie kapot is, je machteloos voelt en ten einde raad bent. Tuurlijk vecht ik wel eventjes, ga ik even een volledige discussie aan. Ben ik ook echt in staat.
  • -Als je vraagt wat er in het eten zit. Ach gewoon proberen als je het niet lust laat je het staan. Dit gaat niet om lusten. De vraag is of ik het binnen kan houden! Probeer het lekker zelf en geef dan ook even lekker zelf over! Hopelijk brand je keel dan ook en doet alles zeer terwijl je dat doet.

De maffe dingen die tegen HG’ers wordt gezegd: (deels zelf meegemaakt overige door andere op de facebook groepsapp):

  • -Stop nou eens met overgeven
  • -Je moet gewoon eten dan houd het van zelf wel op
  • -Ga maar eens met een psycholoog praten, die helpt er wel van af
  • -Zit gewoon tussen je oren
  • -Je roept het op jezelf af
  • -Gewoon in en uitademen
  • -Er is niks ernstigs met je aan de hand
  • -Het is alleen maar stress
  • -Je bent een aansteller
  • -Je wilt gewoon overgeven
  • -Je wilt aandacht
  • -Je bent lui
  • -Je hebt geen erge ziekte, je bent gewoon zwanger
  • -Kom uit bed, je maakt jezelf alleen maar zieker
  • -Eet een cracker
  • -Drink wat Cola
  • -Je moet niet vergeten dat je zwanger bent, overgeven hoort erbij
  • -Je kan toch gewoon werken, je bent zwanger niet ziek
  • -Geniet er nog even van voordat de kleine komt
  • -Er komt een psycholoog bij je langs, dat zal al heel wat schelen, want je maakt jezelf zo ziek
  • -Het komt omdat je zwanger bent voordat je trouwt
  • -Heb je geen anorexia, lijkt ons beter als je praat met een psycholoog
  • -Hou je rustig
  • -Stel je niet aan, ik heb wel ergere dingen gezien
  • -Ga eens rechtop zitten
  • -Loop een rondje
  • -Als je niet stopt met spugen krijg je ook geen eten
  • -Je doet het toch ergens voor
  • -Als je begint met eten volgt de rest wel
  • -We gaan je isoleren, dan gaat t vast wel beter met je
  • -Je moet gezonder eten
  • -Je had maar goed moeten drinken, was je niet uitgedroogd
  • -Een glas per uur moet toch wel lukken
  • -Ga maar geboortekaartjes lezen, dan weet je waar je naar uit kijkt
  • -Durf je niet te eten?
  • -Je moet er niet zo mee bezig zijn, je houdt t zo zelf in gang.
  • -Als je al voor je eten denkt dat het misgaat zal het misgaan.
  • -Neem maar een beschuitje op bed voor je opstaat
  • -Is er misschien iets anders aan de hand?
  • -Ik heb helemaal niet het idee dat je op een roze wolk zit, misschien als je gewoon uit bed komt en actief gaat doen dat je je beter voelt.
  • -Als je nu eens probeert niet over te geven.
  • -Misschien moet je het maar gewoon weer inslikken
  • -Ik moest eigenlijk ook overgeven, maar ik vond dat zo vies dat het me tegenhield
  • -Als je moet spugen dan adem je verkeerd, ik geef je wel een cd met ademoefeningen dan is het zo over.
  • -Dat je na weken overgeven en water uitkotsen blij bent een slokje cola binnen te houden en dat anderen je gaan vertellen dat cola niet echt gezond is.
  • -Rustig blijven ademen
  • -Ik vond het zo fijn om s morgens over te geven, dan wist ik dat ik echt zwanger was
  • -Loop een rondje in het park, frisse lucht doet je vast goed
  • -Denk eraan, goed drinken, 2,5 liter per dag
  • -Je hebt een psycholoog nodig
  • -Drink wat kamillethee
  • -Drink wat gember thee
  • -Gembertabletten
  • -Ga zelf je eten halen en bereiden, dan beweeg je wat meer
  • -Je moet wel wat eten hoor
  • -Probeer eens te genieten dan geef je niet over
  • -Het komt door je vorige levens
  • -Je hebt boulimia
  • -Het komt door je verleden, die heb je niet verwerkt
  • -Vind je het wel leuk om zwanger te zijn?
  • -Hoe kun je nou ziek zijn, een zwangerschap is geen ziekte
  • -Kom op er even doorheen, t is maar 9 maanden en je weet waarvoor je t doet, dus probeer je leven op te pakken en toch te genieten
  • -Neem een hap tuinaarde dan stopt het overgeven wel
  • -Je moet er niet te veel aan toegeven
  • -Gelukkig is een zwangerschap een gezonde ziekte
  • -Of vlak voor de kerst, ah kom op gewoon weer goed gaan drinken. Kun je met de kerst weer lekker voor het 7 gangen diner gaan.
  • -Het is heel slecht voor de baby dat je constant aan het overgeven bent en niet aangekomen in je zwangerschap bent is ook niet goed voor jou dus raad ik je aan om gewoon te eten en drinken en je niet aan te stellen want het zit echt tussen je oren.
  • -Je moet gewoon eten en drinken dan houd de misselijkheid vanzelf op
  • -Kleine hapjes en slokjes nemen
  • -Achter de rug om: Ze deed dit puur voor de aandacht. Haar man zal echt nooit een 2e kind met haar willen op deze manier.
  • -Je zult wel de ziekte van munchhauzen hebben
  • -Ik wil je adviseren om wel te plassen, anders raak je je afvalstoffen niet kwijt. (Als je niet kunt plassen)
  • -Als je sondevoeding hebt: misschien moet je er gemberjam doorheen doen. (Sondevoeding is geprepareerde voeding)
  • Ja, moet je ook niet doen (over overgeven) en anders had je niet zwanger moeten worden.

's avatar
7 jaar geleden

eerlijk gezegd, weinig, alleen zorgen en gedoe van een klein buikje maar de bevalling bracht veel zorgen mee in de eerste week. Graag willen wij een derde kindje maar de bevalling zie ik niet zitten

DoodleMama's avatar
7 jaar geleden

Dankje. Ja dat heb ik zeker, zonder hun was er ik gewoon niet meer geweest. Ik hoop dat jij ook echt hebt kunnen genieten van je zwangerschap. Dat je niet veel last had van de diverse kwaaltjes die zwangerschap meebrengt.

's avatar
7 jaar geleden

ben weer bij met je hele verhaal tot nu toe, echt een hele DIKKE KNUFFEL en volgens mij heb je een lieve man en sterke mama.

's avatar
7 jaar geleden

als niet HGer kreeg ik een wens van 2 nichtjes en de moeder, geniet meer van deze zwangerschap, dat wij met 6 zwangerschappen mochten beleven. Moeder 4 kinderen gekregen, waarvan de oudste 2 dochters ook al een kindje hebben mogen krijgen en hadden alle 3 ook hetzelfde maar ze hadden gelukkig wel steun van familie maar erom heen ho maar.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij DoodleMama?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.